Bizim sokak dut dolu. Buraların toprağından mı suyundan mı bilmem, lezzetleri oradan buradan getirilip, fahiş fiyatlara satılan bütün meyvelere on basar. Sırf toplum baskısından gidip toplayamıyorum.
Kilolarca meyve yerlere dökülüp ayak altında heba oluyor. Toplamaya kalksam terörist diye polise ihbar etmeye kalkan bile olur.
o kadar iğrençtir ki yere düşen iri dutları yiyememek çok üzüyor. oturduğumuz yerde kimseye ait olmayan meyve ağaçları var. kimisi kara incir ağacı, kimisi dut, kimisi ıhlamur, kimisi ayva...valla dayanamayarak bazen ağaçtan kopardıklarımız oluyor. geçen bir dut ağacının önünde durduk. tadı gayet güzel olunca başladık hem toplayıp hem yemeye. tam o arada yakın villadaki yaşlıca olan golden retriever cinsi köpek bize bana da verin tarzında yalvarır gibi bakmaya başladı. onu görünce, aslında dut yiyeceğinden tereddüt de ederek biraz dut verdik tellerin arasından. hayvan bayıldı resmen dutlara. öyle olunca daha da verdik. çok hoşuna gitti hayvanın. tüm verdiklerimizi sonuna kadar da yedi.
yenecek meyve olarak, bilakis, gayet leziz bir şey olması halidir. lakin gaflete düşüp dut ağacının altına, hele böyle yazın sıcak zamanlarında araba parkederseniz, birkaç gün sonra arabanızın halini görünce böyle bir feveranda bulunma riski olabilir.
nasıl oluyor da hem bu kadar pahalı hem bu kadar berbat tatlı hem de bu kadar sevilen bir meyve olabiliyor aklım almıyor doğrusu.
allah affetsin iğrenç bir şey 1 tane alıp tükürdüm.
