daracık ve kısacık giyinmiş, kırmızı ruj süren kadın.
ilk okulda bana aşık olan, engelli sınıf arkadaşımın bana taktığı isimdi. öyle olduğum için değil, bana şaka yapmak için, dikkatimi çekmek için söylerdi.
ben, onun ayakları tutmuyor, koltuk değneklerine mahkum, diğerleri gibi futbol oynayamıyor diye yüz vermemiştim. istememiştim. ne bileyim çocukluk aklı. ya ne dutturusu ooff diye de terslerdim.
yaptığım gerzekliği, önce kendime affettirmek için bu ismi kullanıyorum. vicdanımı temizliyorum. keşke o bunu bilse ve gülümsese. onu kırdığım için beni affetse. nerededir, mutlu mudur?
