aşk dediğimiz olgunun spontane bir şekilde ortaya çıktığı düşünülürse düş ve düşünceye sadece teğet geçtiği görülebilir. zira aşkta bir tasarım söz konusu değildir, kalbin kendine has nedenlerinin ortaya çıkarmış olduğu bir anlıktır aşk. ve kalbin bu kendine has nedenselliğini mantık kavrayamaz, sadece uyum ya da uyumsuzluk gösterebilir. aşkın düşüncelerde yer kaplaması eylemselliği spontaneliğin ilk çıktığı anın bir parçası değildir,o ana daha sonra dahil olan bir parçadır. tanrı ya da bir insana duyulan aşk olması farketmemekte,ilk önce aşık olunan varlığı ummadığımız bir anda ve zamanda keşfetmeliyiz,ancak bu keşfetmeen sonra onu düş ve düşüncelerimize dahil edebiliriz.
