Her hüzün bir günahın vebalidir. Aniden veya durup duruken çöksün isterse mutlak bir evveliyatı vardır. Her ne ise gelen, elem veriyorsa, başka kılıfa bürünse de bazen geliş şeklini değiştirse de tesiratı, neticede insanı kalben rahatsız eder. Ağırlık kasvet sıkıntı ve darsltı meydana getirir. O zaman anlarsın ilacı tevbe dir. Kalpten ve derinden bir tevbe, nedamet ve pişmalık tüm yaşanmışlıklara. Her hataya tevbe. Zira her günahın vebali önce kalbe gelir. Her bir günah kirletir kalbi, hatta hasta eder. Tevbe kalbi temizler önce. Niyetleri değiştirir. Kalbi tedavi eder. Kalp iyileşmeden vucut iyi olmaz. Sonra nefis, sonra ruh temizlenir. Arınır insan. Rahatlar. Ferahlar. Huzur bulur. Bilirsiniz Temizlik imandandır ya hani. Hah işte kalbi sıkıştıran da üzerinde imanın eseri bulunan ruhtur. Aslında daralan da ruhtur. Bu bir nimettir aslında ilahi bir lutuftur. Çünkü allah (c.c) temizdir. Temizi sever. Kulunu daraltır, bunaltır sıkıştırır, ta ki tevbe etsin de temizlensin diye.
O yüzden, yine, yeni, yeniden tevbe. Ölünceye dek tevbe. Her an ve her zaman tevbe. Hz peygamber (sas) masum olduğu halde bize örnek olsun diye günde 70 kere tevbe ettiyse, bizim tevbe denizinden hiç ayrılmamamız şarttır. Canı gönülden.
Allah (c.c.) çok temizlenenleri ve çok tevbe edenleri sever. Cümlemizi onlardan eylesin inşallah.
