1970 yılında,
şimdiki pkk'lı ve pkk propagandası yapıp masum insanları molotof kokteylleriyle yakanların ustaları(!) tarafından,
insanlık dışı nazi işkenceleriyle öldürülen ülkücü türk genci.
Ülkücü şehitlerdendir. 1970 yılında önce ciğerlerine bisiklet pompasıyla hava basılmak suretiyle 3 gün işkence görmüş, daha sonra üçüncü kattan atılarak şehitler kervanına katılmıştır.komünistlerin sahte kahramanlarının yanında gerçek bir yiğit ve dava insanıdır. ismi dillerde değil milyonlarca müslüman türk ülkücüsünün yüreğindedir.
deniz gezmişi kendisine idol edinen özenti komünist gençliğin abileri tarafından şehit edilen vatansever ülkücü türk gencidir.milletini vatanını bayrağını dilini ve dinini uğruna ölebilecek kadar seven zilenin bayraklaşan ismidir.
ülkemizce hırsızın ve katilin eylüllerin kahramanı olarak ilan edildiği göz önüne alnırsa o bir kahraman değildir. o bir yiğit baş eğmeyen baş veren bir yiğittir.
komünistler tarafından o yıllarda işgal altında olan, Gazi Üniversitesi'ne bağlı Ankara Erkek Teknik Yüksek Öğretmen Okulu'nda eğitim gördüğü bir sırada, 13 komünist katil tarafından yakalanıp üç gün süren ve bisiklet pompasıyla ciğerlerine hava basmaya varan ağır işkenceler yapılarak, nihayetinde 23 KASIM 1970 günü, okulun üçüncü katından aşağıya atılarak şehit edildi.
1970 yılında dev-genç militanları tarafından işkenceler neticesinde çatıdan atılarak şehid edilmiş ülkücüdür.
1973 yılında görülen mahkemede mahkemeden bir gün sonra çıkan milliyet gazetesi küpürü. https://galeri.uludagsozluk.com/r/352015/+
davada hüküm giyen dev-gençli teröristler.
Mehmet Ali Kabakoğlu 20 yıl
Adnan Altıparmak 20 yıl
Sabri Uyar 20 yıl
Mehmet Özdemir 20 yıl
Sabri Uçar 8 yıl 4 ay
Şefik Şenel 13 yıl 4 ay
Akif Atasayar 13 yıl 4 ay
Cem Uyar 12 yıl
Ali Başpınar 10 yıl
Fikri Aytan 10 yıl
Feridun Tamirer 12 yıl
sonra ne oldu biliyor musun?
1974 ecevit affı ile hepsi dışarı çıktılar.
içlerinden devlet memurları amirler çıktı bunların.
önkuzu demek ülkücü hareket demektir.dursun önkuzu ile birlikte vatan,millet davasında şehadet şerbetini içen tüm şehitlerimize allahtan rahmet dilerim.ruhları şad mekanları cennet olsun.
(bkz: ölmez bu hareket ölmez bu dava)
Önkuzu hey! Önkuzu!
Önde gider Önkuzu.
Bu bayrak düşmez yere,
Ölmedikçe sonkuzu! (bkz: niyazi yıldırım gençosmanoğlu)
komünistler tarafından haince şehadete ulaşmıştır. Komünistler dursun ağabeyimizin okuduğu erkek öğretmen okulunu basıp Selahattin Mazman, Hasan Gürül ve Dursun ağabeyimizi esir alarak 3 gün aç bırakmıştır. Günlerce süren işkenceden sonrada ciğerlerine hava basılarak 4. kattan aşağı atmışlardır. Daha genç bir fidan olan ağabeyimiz dünyanın kirini görmeden Cennete kavuştuğuna ülkücüler inanmıştır. Mekanı Cennet Olsun.
banka soyguncusu, devlet düşmanı deniz gezmiş kadar ismi bilinmeyen, pop ikonu olamamış ülkücü şehitdir. bu vatan topraklarının yetiştirdiği gerçek kahramanlardan biridir.
ayrıca emine ışınsu'nun yazdığı sancı romanında çileli hayatı anlatılan ülkücüdür.
büyük ülkü devi, ruhun şad mekanın cennet olsun.
Yıl 1970 Kasım ayının 22. günü iftar sofrasındayız. Mercimek çorbasını ağabeyimin çok sevdiğini hatırlatıyor, babaannem. Hepimizin gözleri doluyor. Kapı çaldı. Ağabeyimin arkadaşının babası berber Cemal Amca. Babamı istedi.
indi babam. Sonradan öğrendiğime göre: Öğrenci olaylarında Dursun yaralanmış, hemen Ankara'ya gidelim demiş. Tabi radyo ve televizyonlar olaylarda ağabeyimin kaçırılarak işkence sonucu öldürüldüğünü açıklamış. Bizim bir şeyden haberimiz yok. Babam haberleri hiç kaçırmazdı halbuki. Tabi daha 19 haberleri başlamamıştı. Televizyonumuz zaten yok o zamanlar.
Babam hemen gitti Ankara'ya evimize akrabalar, komşular, ülkücü camiadan dostlar dolmaya başladı. Tabi anneme ve bize ağabeyimin yaralı olduğunu söylüyorlardı. Ben ozamanlar orta birinci sınıfta okuyordum. Ablam Amasya Yatılı Öğretmen Okulu birinci sınıfta okuyordu. Benim küçüğüm Zübeyde ise ilkokul ikide.
Ertesi günü ablamı getiriyorlar ülkücü hocaları. Ben hala ağabeyimi yaralı hayal ediyor, ona en iyi şekilde bakar, hemşirelik yaparım biricik ağabeyime diyordum. Heyhat!.. yaradanımıza kavuşalı kaç gün olmuş halbuki. Camilerde selalar kendime gelebildim. Bu mahşeri kalabalığın anlamını ancak o zaman idrak edebildim. iki gün sonra cenazeyi getirdiler ülküdaşlarının acılı, hüzünlü tekbirleri arasında. Zile o tarihe kadar öyle bir kalabalık görmemeişti. Otobüslerle Ankara'dan çevre il ve ilçelerden, köylerden akın akın gelen ülkücüler son yolculuğunda birlikte olmak istemişlerdi Şehit Önkuzu'nun ruhuyla. Kılıçkıran, imamoğlu, Özmen ve Önkuzu işte davanın ilk şehitleri. Bu nasıl bir dava idi, nasıl bir mücadeleydi. Bu birçok kısır düşünceli, egoist, maddeci yöneticilerin dediği gibi sağ sol davası değildi. Bu, Türk - Gayrı Türk savaşıydı. Şuuru, kültürü, ruhu ve gönlü ile Türk olanla, hiçbir şeyi Türk olmayanların, gerçek imanı yüreğinde duymayanların savaşıydı.
Daha ortaokul, lisedeyken ülkücü mücadelenin ön saflarında yer almıştı. Zile kalesinin tam karşısında Ü.O.D açılmıştı. Önceleri birkaç arkadaştılar. Sonra çığ gibi büyüdüler, çoğaldılar. Babam sürekli çok ileri saflarda mücadele ettiğini söyler, mesleğini eline aldıktan sonra ne yaparsan yap derdi. Ailenin tek umudu tek dayanağı oydu. O öylesine imanlı, kararlı ve samimiydi ki o günlerde yapılan haksız düşünce, görüş ve davranışlara asla tahammül edemiyordu.
Birkaç önce Süleyman Özmen Y.Ö Okulu'nda şehit edilmişti. Ağabeyim o olayı bizlere göz yaşları içersinde anlatmıştı. Anneme kan lekeleri olan bir ceketini saklamak üzere yıkamamasını tembih ederek emanet etmişti. Bu kan Süleyman'ın kanı sakın yıkama, mübarek şehit kanı; yarın Allah'ın huzurunda şahitlik edecek inşallah demişti. Kendisinin de birkaç ay önce söylediği bu sözden sonra aynı kaderi beklediğini nerden bilsin. Ah canım ağabeyciğim.
O bir ülkü deviydi. Hiçbir çıkar gözetmeksizin. Çok büyük ideallere sahipti. Öylesine inançlıydı ki düşüncelerini gerçekleştirmek için elinden geleni yapardı. Milliyetçi, ülkücü çocuklara, gençlere, kızlara milli manvi değerlerimizi kaybetmemeleri için seminerler düzenlerlerdi. Okul derslerinde başarısız olan talebelere ücretsiz matematik, fen kursları verirdi. Maddi imkanları kısıtlı olduğu halde verilen hediyeleri kabul etmemişti. Onu akrabalarımız, arkadaşları mahcup, utangaç, az ve öz konuşan, konuşunca herkes tarafından dinlenip beğenilen birisi olarak tanırlardı. En büyük idealli büyük bir kütüphaneye sahip olmak ve gençlerin hizmetine sunmaktı. Çok kitap okurdu. Eline geçen parayı kitaba yatırırdı. Yaz tatillerinde çalışıp okul masraflarına katkıda bulunurdu. Judo öğrenmişti. Her sabah jimnastik yapar, titizliği ile ablamı yorardı. Namazlarını düzenli olarak kılar, kılamadığı vakitleri küçük bir deftere not ederdi. O zamanlarda Zile'nin yetiştirdiği çok kültürlü, muhterem bir zat olan müftü Arif Efendi'den ders alırdı. Ağabeyimin yetişmesinde büyük bir payı olmuştu Arif Efendi'nin. Ağabeyim istanbul Yıldız Teknik Üniversitesini kazanmış, kayıt yaptırmıştı. Ama o okula komünistler hakim olduğu için Ankara Erkek Teknik Yüksek Öğretmen Okuluna geçmişti. Kader işte. Nereye gitsen değişmiyor.
Ağabeyimiz kız olmamıza rağmen bizlerle çok ilgilenir, büyük bir insan gibi her şeyini paylaşırdı. Kitap okuma alışkanlığım onun sayesinde olmuştu. Yaşasaydı kim bilir ne büyük hizmetleri olacaktı. Ama o birçoklarımıza nasip olmayacak şerefli bir ölümle Rabbimize kavuştu. Hem de öyle bir mertebe ki tam on üç kişi insanlık dışı işkenceler yaparak ulaşılamayacak sabrı, tahammülü, Allah yolunda can vermenin lezzetini tattırdılar. Allah yolunda öldürülenleri sakın ölüler sanma. Bilakis onlar diridirler, Rableri katında Allah'ın, lütfundan kendilerine verdiği nimetlerin sevincini yaşayarak rızıklandırılmaktadırlar. Arkalarından kendilerine ulaşamayan (henüz şehit olmamış) kimselere de hiçbir korku olmayacağına ve onların üzülmeyeceklerine sevinirler. (Al-i imran Suresi,169-170. Ayet).
davanın temel yapı taşlarından. adam gibi adam. örnek aldığım nadir insanlardan. önde gidenlerin hayatlarının hep örnek alınması. önkuzu' ların, yigitlerin örnek alınması. uğradığı işkenceyi ve davayı merak edenler için (bkz: ülkücüler dvd film)
