yazın şakasına erkek arkadaşlarımdan birinin dudağına sürdüğüm uyanınca bütün yüzümde ruju parçalaması sebebiyle bütün gün evde oturmamızı sağlayan çıkmayan rujdur.
hala var bu rujlardan lise sanrısı hatta.içinde kanser edebilecek kimyasallar bulunduğunu düşündüğüm millete sürme sürmeee diye bağırdığım ruj demeye dilim varmayan nükleer silah.
en sevdigim rujumm.. ilk basta kirmizi olacagina inanmamistim; surdum, denedim oldu.Bide bulasmiyo dediler, iste o zaman en sevdigim rujum olma hakkini kazandi.
çocukluk hatıram benim. annemden aşırıp aşırıp sürer çok güzel hissederdim. bundandır ki geçen gün kozmetikçide kasanın yanında gördüğüm an pırpır etti yüreğim. ama almaya cesaret edemedim, eskisi kadar güzel değilim korkarım. çıkmadığı gerçeğini hatırlayıp geri çektim elimi. daha koyu kırmızılara, bordolara, kahverengilere sarılıyorum uzun zamandır. saçları da kırmızıdan siyaha döndürdüm, nerde benim menopoz hobilerim?
