Uçlu kalemle yazı yazarken ucunun bitmesi ve o anlık sinirle küfür etmek bunu duyan arkadaşının da sanki kendisi hiç küfürnetmezmiş gibi öküzün trene baktığı gibi sana bakması ve benim bunları yazarken klavyefen dıdıdıt seslerinin gelmesi.
bazen bir telefon mesajı. ya da hiç olmadık yerde bir kitap arasından çıkan bir fotoğraf parçası. hay içine edeyim dedirten bir durumdur. mor-al'landım ya!
Onlarca insanın içinde üstüne 9 kişi yüklenmiş dana gibi yere düşmek. Sonra gidip bi de merdivenden yuvarlanmak.
Allah daha büyük dertler göstermesin tabii. Düşüyorum çünkü yürüyebiliyorum diye avutuyorum kendimi. Ya da yürüyebildiğim için düşüyorum. Bilmiyorum. Keyfim kalmadı. Zor.
