olum benim lan bu yolda yürürken aklıma bir şey geliyor inceden gülüyorum. kim ne derse desin ne düşünürse düşünsün umurumda da olmuyor. bırak deli desinler boş verin dünya da gülün, eğlenin kim ne demiş, ne düşünmüş takmayın.
Abi çok malca lan. Gereksiz gereksiz gülüyorum valla çıldırcam! Geçen hafta çok ciddi bi durumda, herkes full konsantre, ortam sessiz, bir kıkırtı geldi.. Sebepsiz yere! Sonra kendi sesim komik geldi daha da gülmeye başladım.. Sonra kahkahaya dönüştü. insanlar garip bakışlarla ve (gülme cidden bulaşıcı) dudaklarında bir gülümseme eşliğinde bana baktılar, ne içtin sen ya filan dediler halbuki bu benim normal halim aq! Oluyo öyle salak salak gülüyorum durduramıyorum. Mutlu olmakla falan da hiç alakası yok, dertliyim aslında, stresliyim, belki bu da benim patlama şeklimdir, bilemiyorum.
aşık insandır. aşık olunan zat ile geçirilen mutlu anlar aklına gelmiş istemsizce gülmüştür. aşkı platonik olan bir insan için ise (bkz: durduk yere ağlayan insan).
bu benim ya. durduk yere bi gülme geliyor böyle, sinirden mi gamsızlıkan mı bilmiyorum ama bir kahkaha bir kahkaha sorma gitsin. sandalyenin konumu, çiçeğin yaprağı, harflerin şekli gibi anlamsız ayrıntılara saatlerce gülüyorum. ama her şey çok komik sanki.
