Düşünsenize sahilde kendi halinde takılan bir taşsınız ve puştun biri gelip sizi denize atıyor. Sebep ne, canı sıkılmış. Lan siz her canınız sıkıldığında karşınıza çıkan eli ayağı olmayan cansız varlıkları denize mi atıyonuz. O taşı kim kurtaracak denizden
o taşın dramı ancak duşun altında ağlayan birinin dramı ile kıyaslanır.
ikisi de ağladıklarını belli etmemeye çalışırlar.
sonuçta adı üstünde, taş. taşlar ağlamaz diye büyütülmüştür kesin.
