"bana can verdin, bana umut verdin, bembeyazsın, ama o kadar kara ki bahtım sen de kararma, git diyeceğim biliyorum gitmeyeceksin, ben gidiyorum, hoşçakal''
1 aydır çalıştığım iş yerindeki güvenlikçinin seni tanımaması ve sen kimsin demesi.kahrımdan öüyorum şuan.dingil kimlik kartımı ve yemek kartımı gösteriyom adam yinede sen kimsin diyor dingil işte başka açıklaması yok.
e bende diyorumki sana beni tani bende seni taniyim.bu demek degl ki sevgili olalim aramizda biseyler olsun.cok iyi arkadas dostda olabiliriz.ama sen farkli yone goturmeye calisinca ben susarm tepkisiz kalirim. *.
--spoiler--
Babamın öldüğü gün birine aşık olmuştum.
Bazen öyle olur.. Her şey üst üste gelir..
Polis olmasaydım; 'katil olurdum'.
Çünkü sahici bir sarsıntı,sahte bir dengeden iyidir.
Binlerce ceset,binlerce katil ve bir evlilik gördüm.
Seni, 'intihar ettiğin gün tanıdım' kızım.
Seninle 'o gün' barıştım.
Şimdi 'sadece geceleri', yapayalnız ve yalınayak anlayabildiğim şeyler var.
Şimdi 'benim de yalanlara inanmaya ihtiyacım var'. Bütün 'çaresiz insanlar' gibi, dağılan bir okul gibi.
Acılarımız da birbirine benziyor artık kızım..
Birbirine benzeyen parmaklar gibi. Ama her birinin 'eşsiz' bir izi var.
Bazen gözlerim doluyor karanlıkta..
Ama fısır fısır konuşmaya başlıyorsun yine kulağımın dibinde. Hiç susmuyorsun. Ağlamama asla müsaade etmiyorsun.
Her şey affedildi babacık diyorsun. Hiç ayrılmayacağız diyorsun.
Keşke hep yanında olsaydım diyorum böyle konuştuğunu duyunca.
Bu kış çok kar yağar,belki beraber kayboluruz diyorsun sen bana.
Ama kar taneleri birbirine benzemez ki kızım.?
'Cesetler de' benzemez.?
Ama 'bir cinayet', başka bir cinayeti hatırlatır her zaman.
Koşan atlar, düşen atları hatırlatır.
Yağmur yağar..
..Durur..
..Tekrar başlar..
Yanlış yolda yürümek, doğru yolda beklemekten iyidir.
Beşikten mezara kadar.
Karanlıkta 'herkesle' çarpışabilir insan.
Yalan mı söylüyorum sana?
Affet beni kızım.
Affet...
Bir sürü doğru söyledik ama..
Hiç burnumuz kısalmadı ki kızım.
--spoiler--
madem bir delilik ettin şu güzel suratını doğradın, sakın bundan sonra akıllanayım deme. hayatta en kötüsü, suratını keserken deli olup da dikişlerden sonra aklını başına toplamaktır. bak işte o zaman çok acı çekersin, hem de beyhude bir acı. hiç işe yaramaz.
