akıl hastanesi denilince aklınıza gelen tüm şekilleri unutun, şekiller bazen insanı yanıltabiliyor, dört duvar aramayın mesela burası üstü açık bir hastane, doktorların sağlıklı olduğunu sakın düşünmeyin, bu öyle bir hastalık ki bazen aldığımız oksijen, bazen de saldığımız karbondioksit yoluyla bile hücrelerimize işleyebiliyor, yedi yaşınızda hastalığın ilk belirtileri ortaya çıkmaya başlıyor, ben beyazım ve tüm renkler benim düşmanım demeye başlıyorsunuz, sizin gibi olmayanı düşman ilan ediyorsunuz, kendinizi orjin kabul ediyorsunuz, resimler de ki yedi farklılığı bulup onları yok etmeye çalışıyorsunuz. bu şizofreni sizi bazen anlamsız bir taraftar, bazen işe yaramaz bir piyon, bazen derbi maçlarında küfreden taşlı, sopalı bir karakter haline getirebiliyor. bu bazen sizi fransızca bilenlerden çok, fransız elbisesi giyenlerin saygıdeğer olduğuna inanacak yüzeyselliğe getiriveriyor. bu bazen cuma günleri öğleden sonrası acaba bu sefer ne olacak diye beklemenize sebebiyet veriyor, bu bazen sizi bıktırıyor ve dünyayı özlemeye başlıyorsunuz. o yuvarlağın içinde olmayı istiyorsunuz. bazen rüyalarınıza giriyor bu isteğiniz tam dokunacak gibi oluyorsunuz ve o an rüya da olduğunuz aklınıza geliyor, üzülmeye başlıyorsunuz aniden.
kale arkası tribün için özel maça 33, eleme maçına 66 ytl veren, futbol tartışırken bizim kürek takımımız şampiyon oldu diyen, kendilerini galatasaray gibi kutsal bir takımla karşılaştırabilen, gol sonrası tellere tırmanıp kamreramanlara şoparlık yapan zatlar başka nerede bulunur ki?
anlayana hayranlıklar besleyeceğim akıl hastanesidir. zira şahsım açıklamayı okuduktan sonra anlama kapasitesinin artık alt seviyelerde olduğunu düşünmektedir.
