millet işten kaytarıp bütün gün maç seyrediyor gerekçesiyle TRT 1 kanalı cafeteryalarındaki TV lerden silinmiş yarı açık kurumsal bir şirketin mensubu olarak, özlemini duydugum çalışma ortamıdır. Yalnış anlaşılmasın, buradaki amaç TV karşısında tüm günü faydasız biri gibi geçirmek değil. Sadece dünya kupasının rahatça izlenebildiği hatta o dönem içinde işe gitmenin cazip hale geldiği mesleklere bir selam çakmak. Belki gömleğimizden, gravatımızdan, kariyerimizden ve ismimizin başına getirilen Bey sıfatının yarattığı esaretten utanmak biraz da.
Şu an tamirhanelerde, erkek berberlerinde, kahvehanelerde, büfelerde olan ambianstan sözediyorum. Bir kaportacının eski televizyonunda TRT1 i açıp çekici sallarken spikerin sesindeki heyecanla, kafasını vurarak belki de, pozisyonu kaçırmama isteğinden... Berberin kesmeye, müşterinin kesilmeye ara verip kafalarını sol üst çapraza kaldırmasından ve pozisyonun ardından açılan futbol muhabbetinden. Kahvehanelerdeki elinde iddaa kuponu, dillerinde senaryolar yurdum otoritelerinden sözediyorum. insanın bir berberin yerlerini supuresi, bir ustanın azarını işitesi, bir müşterinin çayını tazeleyesi geliyor.
