ilk dumanı tüttürecek cesareti olan son dumanı da tüttürür kalırsın ortada. en iyisi içinden geldiği gibi davranmak. o tüttürmüş bu tüttürmemiş diye düşünmek sakat iş.
gurur yapmaktır. ve bir insan gerçekten önemsediği/sevdiği/aşık olduğu kişiye karşı gurur yapar. gurur yapmadığınız, ilk duman tüttürme/son duman tüttürme gibi şeyleri dert etmediğiniz kişiler sizin için önemli değillerdir.
huydur, alışkanlıktır, karaktere bağlıdır. bu sefer ilk ben tüttüreyim dersin ama karakterine işlemiştir, istesen de tüttüremezsin. öyle bekler durursun günlerce, haftalarca, aylarca belki de yıllarca.
kişinin sevdiği insanla haberleşmek için ölüp bittiği halde kendini naza çekme durumudur. ilişkilerdeki en gereksiz şeylerden biridir. bi insan özlediğinde duman tüttürmek isteyip neden tüttürmez anlamıyorum. her şeyi karşı taraftan beklerse daha çok bekler.
ayrıca her şey bununla da sınırlı değildir. ilk tüttürmeyi bekleyen kişi, o ilk tüttürmeyi aldıktan sonra bu kez de "dur biraz geç cevap vereyim" yavşaklığı yaparak saatlerce duman tüttürmez ki ona hiç değinmek istemiyorum.
