hayat işte o çok güvendiğimiz babam başka bir kadını tercih etti. biz iki kız çocuğu yıllarca bu önyargıyla mücadele ettik. ankara'ya taşındığımız yıllar komşular uzun süre bizi gözetledi. nereye gidiyoruz, kaçta geliyoruz...
namuslu (!) aile reisleri peşimize takıldı. eşleri kıskançlık krizleri geçirdi. ta ki ''normal'' insanlar olduğumuzu anlayana kadar. bende hala o yıllardan kalan çok güçlü bir otokontrol vardır. kendime dikkat etme duygusu hep hakim.
bu zihniyetin hasarı işte. görüyorum ki aynı çirkinlik bugün de devam ediyo. tükenin inşallah.
kimse moralini bozmasın lütfen. kötülükler tükenmez. kötüler de öyle. hayat mücadelesi de tükenmez. elbette ki insanlar sınıf sınıf.
--ön yargılar sadece nefisleri tatmin için değildir. düzen düşmanı düzenbazların pisliklerine kılıf uydurmak için seçtikleri bir yoldur.
--hiç bir ön yargı, temiz vicdanları esaret altına alamaz.
--çarpık, çapraşık, pislik ve kötülük içeren her düşüncenin ve ön yargının karşısında mutlaka iyi, güzel, aydınlık, temiz doğru bir düşünce mevcuttur.
denizde dalgalar tükenmediği gibi hayır ve şerr de tükenmez kapıları açık çünkü. önemli olan mücadeleye devam edebilmek.
şayet eninde sonunda hayır, şerre galip gelmeyecek olsaydı allah (c.c.) hayrı önce zikretmezdi.
