Otururken, düşünürken, uyumaya çalışırken, ders dinlerken, kendimi boş bulduğum her an yaptığım ve bir türlü kurtulamadığım eylem.
Ne kadar acısada insana verdiği ayrı bi haz var. Anlamış değilim.
Benimkine tam olarak bağımlılık denemez ama önce bilerek yediğim dudağımı her seferinde pişman olup dudak kremleri ile tamir etmeye çalışıyorum. Kesinlikle tırnak yemek kadar iğrenç görünmez.
Artık mücadele edemediğimi fark ettiğim bağımlılık. Ruj, balm hiçbir şey kar etmiyor. Biriyle konuşurken bunu yaptığımı düşünüyorum da rezalet bir görüntü. Psikolojik bir şey mi acaba, nasıl bitireceğiz bunu ya…
