Otururken, düşünürken, uyumaya çalışırken, ders dinlerken, kendimi boş bulduğum her an yaptığım ve bir türlü kurtulamadığım eylem.
Ne kadar acısada insana verdiği ayrı bi haz var. Anlamış değilim.
Benimkine tam olarak bağımlılık denemez ama önce bilerek yediğim dudağımı her seferinde pişman olup dudak kremleri ile tamir etmeye çalışıyorum. Kesinlikle tırnak yemek kadar iğrenç görünmez.
Nemsiz dudaklara sahip kişilerde olur. Dudaklar çatlar kurursa yiyebileceğiniz deriler kalkar, hiç sevmem bu tür dudaklar gözümü alır biri konuşurken hep gözüm ilişir.
Dudağımı ne kadar ısırırsam ısırayım yiyemem. Yaz kış balm sürerim. Blistex bu konuda çok iyi.
Artık mücadele edemediğimi fark ettiğim bağımlılık. Ruj, balm hiçbir şey kar etmiyor. Biriyle konuşurken bunu yaptığımı düşünüyorum da rezalet bir görüntü. Psikolojik bir şey mi acaba, nasıl bitireceğiz bunu ya…
