bizler, toplum içinden itilmiş, tenha köşelerde dudaklarını kemirenler olarak, tek kural tanırız: dudak derisi, kutsalımızdır, ona dokunma, sadece kemir!
(#16304957) da belirttiğim gibi, gizlilik önemli. kitlelere ulaşana dek bu öncelikle dikkate alınmalıdır. ilk ve tek kuralımız:
madde 1: dudak derisi kutsalımızdır, yeme eylemini gerçekleştirme özgürlüğüne dokunulamaz. hiçbir düzenleme ve kararla değiştirilemez. değiştirilmesi teklif dahi edilemez.
madde 2: ddyö, dudak derisini yiyen bilinçli-bilinçsiz bireylerden oluşur.
madde 3: dudak derisini kemirenler, yemeye davet edilir. olumlu sonuç alınamazsa üyeliğe aday statüsü kazanması yönetim kurulu oy çoğunluğuna bağlıdır.
not: üye alımı için, *vesikalık dudak fotoğrafı yeterlidir.
not2: ısırmak, yemenin yarısıdır. örgütümüz kesinlikle "yeme" eylemini gerçekleştirme prensibi taşımaktadır. bakınız: madde 1.
not3: ortak zaman, mekan ve ülkü belirlenmesiyle zirvesi için ön hazırlıklara başlanacak ve 2013 yazından önce gerçekleştirilmesi örgüt programına alınacaktır.
YANAK iÇiNi YiYENLER YOK MU? TEK MiYiM? BU DÜNYADA. GERÇi BU ARALAR AZALTTIM AMA ESKi GÜNLERiN HATIRINA ZiRVE OLURSA GELiP KEMiRE BiLiRiM YANAK iÇiMi. *
içinde bulunduğum örgüt. deriler, dişler yardımıyla kuruyan dudaklardan itina ile ayrılır. ardından ağızda dolaştırılır. oruç olunduğu akla gelince direk çıkarılır. akıllarda da "acaba yuttum mu lan" sorusu kalır.
Dudaklarım kuru olmasa bile öyle bi dişliyorum ki, -nasıl bi hırssa- sonrasında derinin dilimde olduğunu hissediveriyorum. Ama yemekten çok dişlemek daha bi haz veriyor.
