duayen

    1.
  1. herhangi bir alanda üzerine tanınmayan,o alanın en donanımlı,en bildik,en uzman kişisi.
    5 ...
  2. 7.
  3. fransızca "dekan" anlamına gelir. türkçede, bir işi en iyi yapan, uzman olan, o işten en iyi anlayan olarak karşılık bulmuştur.

    örn.: benim duayen tanıdığım var. *
    1 ...
  4. 6.
  5. 2.
  6. fransızca kökenli bir sözdür. ayrıca türk dil kurumunca karşılığında aksakal kelimesinin önerildiği sözcüktür.
    1 ...
  7. 4.
  8. çoğul takısı ile kullanılmaz.
    0 ...
  9. 8.
  10. bir işin piri olan kişilere verilen ad.
    0 ...
  11. 9.
  12. 11.
  13. 10.
  14. tek bir kişi olması gerekir.
    duayen o işi yapanların en iyisidir. ama bizde maşallah bolca bulunur. "alanının duayenlerinden..." denir ki yanlış bir kullanımdır.
    0 ...
  15. 5.
  16. Bir meslekte yaşça, kıdemce ileride ve yetenek bakımından üstün niteliğe sahip olan kimse.
    0 ...
© 2025 uludağ sözlük