içten dua eden için asla gereksiz değildir. Zor bir durumda kalan kulunun her daim yar ve yardımcısıdır Allah. Ama ben inanmıyorum deyip, haşa sırf Allah'ı sınamak için dua edersen kabul olmaz tabi!
dua ölüler için bile gereklidir. kimin ne olacağı belli değildir. duanın gereksiz olduğunu düşünen gereksiz kişilerde vardır orası ayrı.
(bkz: yazar bu entrysinde mesaj veriyor)
geçen evde otururken bir dua ettim. normalde araba alacak param yoktur ama dedim ki allah'ım eğer duaları kabul ediyorsan sabah kapımın önüne doğan görünümlü bir şahin bırak diye sonra uyudum. her sabah olduğu gibi arkadaşın hazırladığı kahvaltıyı yaptık, içimden küfrediyorum sabah sabah otobüse binip okula gideceğiz diye, çok zor geliyordu. zaten sabah saatleri otobüsler tıklım tıklım oluyordu okula gidesim gelmiyordu. neyse dedim arkadaşlarla çıktık evden. aşağı indiğimde kapının önünde bir araba üstünde kulum sen ettiğin duayı unuttun ama ben unutmadım seni yazıyordu. sonra beynimde şimşekler çaktı, aklıma akşam ettiğim dua geldi. doğru arabaya koştuk duam kabul olmuştu. ancak ben doğan görünümlü şahin istemiştim ama araba bildiğin şahindi. sonra içimden aman boş ver onu da ben hallederim dedim. artık bir arabam var ve her sabah okula o arabayla gidiyorum.**
mesela bi tanrı'nın varlığına inanmadan da dua edebiliyor insan. duadan ne anladığınıza bağlı biraz da bu. kimisi için tanrıyla konuşmaktır. kimisi için yaşadığı doğanın üstünlüğü kabul edip düzeninin daha iyiye gitmesini sağlamak için iyi dileklerde bulunmaktır. kimisi için de bu bi felsefedir. sebebi her ne olursa olsun kesinlikle huzur veren bi eylemdir.
inancı zayıf insanların, yaşadıkları kötü olaylar sonucunda isyan etmeleridir.
dua etmek, sadece söz ile söylemek değildir. önemli olan ne kadar içten olduğunuzdur.
size şah damarınızdan daha yakınım diyen allah, sizin ne kadar içten olduğunuzu bilir.
allah'ın var olmadığını ispat etmeye çalışırken, en çok o'ndan bahsedenler ateistlerdir.
yok olduğunu ispat etmek için türlü çabalara girer, üstüne bir de gülünç duruma düşerler.
bak benim güzel kardeşim,
bir beden bir vucut olmayan, arayarak bulunamayan bir duygunun varlığını yada yokluğunu ispat edebilir misin? hadi bana gurur nedir göster, cümle içinde kullanma, bana tanım yapma bana gururu bir biçimde gözümle görebileceğim bir şekilde göster. e hani? o zaman şanssızlığı göster, evet yine gözümle görebileceğim bir şekilde.
öf sıkıldım o zaman sevgiyi, aşkı göster. e hani o da mı yok. bana baş ağrını göster. ağrı nasıl bir şey, e hadi ama caaammmm aaaaannnn o da mı yok.
yani sen görmüyorsun diye; aşk sevgi onur gurur ağrı yok değil. ve sen inanmıyorsun diye bir yaratan da yok değil.
ben allah, o tanrı, bu rab diyor ama evet aynı yaratandan bahsediyoruz. dua bir ümit şekli değildir, bir yardım isteme şeklidir. ve sen sadece ümit ederken, isterken dua ediyorsan cevap alamamış olabilirsin, belki de doğru duayı etmiyorsundur bilemem. e o halde "hakkımızda hayırlısını" isteyelim.
bir de unutmamak gerek; çok severim bu cümleyide.
"allah, sevdiği, güzel dua eden kullarının duasını kabul etmezmiş ki hep dua etsin, hep sesini duyayım. sevmediği, güzel dua etmeyen kötü kullarının ise dualarını hemen kabul edermişki sesini fazlaca duymayayım".
her dua kabul edilir ama her insan bunu anlayamaz,
üstad çok güzel bir örnek veriyor; "bir insan sabah akşam dua etse 'allahım bana bir erkek çocuk ver' diye ve allah ona, hayırsız olacak bir erkek evlat yerine, hz.meryem gibi bir kız evlat verse, duasını kabul etmemişmi olur?"
