bu başlığı da ancak hayatında hiç dua etmemiş yada duası kabul olmamış insan açar zaten..neden böyle bir başlık açmak gereği duymuşsa artık.. dua etmekle hastanın iiyi olacağını sanan insan yoktur duayla hastanın iyi olacağına inanan insan vardır.o insanlarda Allah'a inanan insandır zaten olması gerekende bu değilmi..
"hayır kardeşim sen dua etmiyorsun da neyi değiştirebiliyorsun!!!" demek istediğim insandır.
edit: kardeş lafını geri alıyorum ve Allah ıslah etsin diyorum.
sanmakla kalmayan insanlardır. hiç yaşama şansı olmayan insanların dualar ile yaşadığını görmüşlerdir hayatlarında çok kere... allah inancının dua etmeyi gerektirdiğini farkında olan insanlardır aynı zamanda. ha ben inanmıyorum diyorsan inanmadığın konularda yorum yapmayacaksın saygı duymayı öğreneceksin.
zararsız insanlardır.
manevi bir değerdir dua etmek. kişinin kendisini bağlar sadece. ister işe yarasın ister yaramasın, kötü durum sonuclanana kadar insana dayanma gücü verir. ve evet, gercekten inananlar için elden birşeyin gelmediği şartlarda yürekten gelen destektir.
bunu fakülte ya da hekim istemezler seklinde yorumlamak, hele ki siyasi düşüncelere bağlamak fesatlıktır, o duaların çoğunun hastane koridorlarında yapıldıgını görmemezlikten gelmektir.
tanim: ruhani duygulari daha agir basan, fakat insallah, maasallah ile bir yere gelinmeyecegini bilmeyen insandir.
kisisel teselliden * ileri gitmez, inancli kisiyi sadece mental acidan rahatlatir.
eger kisi dua etmek yerine ayin/meditasyon yapip bir cesit enerji akimi yaratirsa hastaya daha yararli olabilir.
aslında başlığa açanda yarın sabah kalkıp elini yüzünü yıkadığında saçma birşey söylediğini anlayacakta bu algı hızının katsayısını arttıracak birkaç şeyden dem vurayım..
bırak dua'yı, allah'ı, dini.. aura, ruhsal enerji, ruhsal zeka, duygusal zeka denen bir takım olaylar var. yani biyolojik olarakta bu tür hormonlar ve salgılar pozitif enerji yaratarak bir sinerji oluşturuyor. bundan mütevellit "dua" somut bir kavram değil, içinde taşıdığı duygular ve anlam somut bir kavramdır. bunların analizini iyi yapmak gerekir.
biz allaha inanlar * altı temel maddeye iman ederiz ** allaha, meleklerine, kitaplarına, peygamberlerine, ahiret gününe, öldükten sonra dirilmeye, kadere hayrın ve şerrin allahtan olduğuna. (bkz: amentü) son maddede hayrın ve şerrin yani hastalığın ve şifasının allahtan olduğuna kesin bir imanımız vardır. kul olarak her türlü iyileşme yolları dener ve bu yolların birini allahın bize şifa vesilesi olarak göstermesini bekleriz. çünkü o ol dedimi olur. verir yada vermez ama bize düşen istemek yani duadır. ne mutlu duası kabul olana.
ayrıca;
inanç hiçbir şekilde birşeyi "sanmak" olarak değerlendirilmemelidir. değerlendirildiğini farzedersek : aynı şekilde "dua etmekle hastanin iyi olacagini sanmayan insanlar" gibi saçma bir sınıflandırma da yapılabilirdi. ya da insan olmanın getirdiği ya da getirmesi gerektiği tüm saygıyı elden bırakarak "ineğe tapınmanın mantıklı olduğunu sanan insanlar" derdik ozaman.
kendi doğrularımızı dayatmış olurduk böyle şeyler yapsaydık.
allah'a inanan herkesin, - ister müslüman, ister hıristiyan, ister musevi -yaptığı; eğer doktor değilse başka da yapacak bir şeyi olmadığından, çaresizce yaradana sığınma, yardım dileme eylemidir. inancı olmayan kişilerin bu eyleme sadece saygı göstermesi ve eleştirmemesi gerekir.
o çaresizlik anında herkes yüce bir gücün varlığını bilir ve mucizelerin varlığına inanır.
dua etmek umut etmekle eşdeğerdir. duaya inanmayanların da bu umutları baltalamaya çalışmasının anlamı yoktur. bir de aklıma şu soru geldi: dua etmek allah'ın işine karışmak oluyor da bu duaların işe yaramadığını iddia etmek, allah'ın işine karışmak ve hatta kendini * allah'ın yerine koymak olmuyor mu?
