Pek dindar yetiştirilmediğimden ama tanrı inancıyla büyütültüğümden çocukken ve ergenlikte ancak bir kaç kez yaptığımı eylem. Tanrı inancım varken dahi dua etmeyi yüzsüzlük olarak bulurdum içimden gelmezdi bir varlığa yakarıp yalvarmak. Şimdi ise dua edilecek bir varlığın olduğuna inanmıyorum.
kabul edin bu acı gerçeği, duanız hiçbir işe yaramıyor. en azından beni rahatlatıyor diyeceksiniz. aksine en çaresiz anlarınızda ne kadar yalvarsanız da ne kadar yakarsanız da bir şeyin değişmeyecek olduğunu kabul edebilirseniz şayet o zaman daha rahat olacaksınız. çünkü bir mucize beklentisi içerisinde olmayacaksınız. dualar belki tanrıya ulaşıyordur ama tanrı bu dünyaya müdahale etmeme kararı almış belli ki.
Hicbir ise yaramayan eylem. Tek basinayiz terkedildik farkina varin artik. Gokten bizi izleyen ve bize yardim eden ilahi bir guc yok. Eger oyle olsaydi dunya bu halde olmazdi.
Edit: kendini avutanlar eksilemis yine her zamanki gibi.
Dua etmek doktora gitmektir. Receteyi Allah yazar. Kabul olsa da olmasa da insanin icine huzur dolduran eylem. Tecrubeyle sabit Dua etmeyen insan mutsuzdur.
