emek sarf ederek kazandığı ve başarıya ulaştığı bir işi, sırf ettiği dua yüzünden kazandığını ve başardığını zannetmektir.
sorsan derler ki evet ben çalıştım başardım ama yaratan istemese olmazdı.
peki madem yaratan seni bu kadar seviyor niye sen sadece dua ettiğinde senin çalışmadan başarmanı sağlamadı dersin, o zaman da derler ki hak etmiş olmazdım.
o zaman sorarsın;
madem çalışıp hak edecektin, yaratana niye dua ettin?
edit: sınırlı ve yaratılanı anlamayan beyin olayı da önemli tabi. kuran-ı kerim de insanlara oku diyen ve insanların kendisini anlamasını isteyen yaratıcıdır. o zaman neden insanı sınırlı ve yaratılanı anlamayan bir beyinle yaratır?
azıcık dinler tarihi okuyun. mitolojik olanından ilahi olarak adlandırılanına kadar bütün dinlerin kopyala yapıştır yapıldığını göreceksiniz.
amerikalılar tanrıya düşmanlarını yoketmesi için dua ederler. düşmanları tanrıya amerikalıları yoketmesi için dua ederler. herşeyin sonunda birileri hayal kırıklığına uğruyor. kısacası birileri zamanını boşa harcıyor. bu "herkes" olmasın? (bkz: george carlin)
insanlar bütün tarihi devirler boyunca bir yaratıcıya inanmak istemiştir.
ilk başlarda ateşe yıldırıma hayvanlara vs tapmışlardır. insanoğlu gerek doğasından gerek hayat şartlarından dolayı onu koruyup kollayan isteklerini dinleyen birin olduğuna inanmıştır. Belki gerçekten vardır belkide yoktur. inanmak korunmak ve dinlenmek istemek insanoğlunun tanrıya inanmasında büyük etkendir.
