refresh the venue'daki konserde çıkan ses problemleri yüzünden konserleri maffolan grup.
yine de çalabildikleri kadar çaldılar, güzel konserdi her şeye rağmen. umarım bir daha gelirler.
ayrıca çok farklı bir tarzları var, böyle bir grup daha görmedim.
özellikle catch without arms, jamais vu ve bug eyes muhteşem. kaç yıldır dinliyorum bıkmadım gruptan.
dino campanella gibi özel* bir davulcuyu barındıran umut yolculuğu grubu.
gerçi ilk yıllarında progressive tarz şarkılara ağırlık vermekteydiler. orta dönemlerinde iste alternative/art olayına döndüler. şimdilerde ise son albüm baz alınarak pop* a döndü diyorlar, ki hiç alakası yoktur. eğer bu albüm pop ise varsın popçuyum demek isterim millete.
kısaca tarzları belli dönemlerde değişmektedir her grup gibi. zaten doğal olan budur. ama biz sadık dinleyiciler dredg i eskiden olduğu gibi can kulağıyla, gönül duygularımızla dinlemeye devam edeceğiz ve ediyoruzda.
Hakettigi basarinin cok azini alabilmis grup. Bu grubun adi soylenince bilmeyen olmamaliydi. Bu kadar farklilik ve yaraticilik bile boyle sonucsuz kalabiliyor bazen, cok uzucu.
albümlerinde şarkılar arası hiç boşluk olmamasıyla vakt-i zamanında beni çok şaşırtan başarılı müzik gurubu.
ilk aklıma gelen şarkıları yatahaze, catch without arms ve symbol song. yeri ayrıdır, özeldirler.
geçen cuma küçükçiftlik parkta müthiş bir performans sergileyen mütevazi ve samimi grup. konserden sonra gavin hayes'ın dinleyenlerin yanına gelip tek tek selamlaşması da şık bir hareket oldu. albüm kapakları ve tişörtlerini de grubun basçısı drew tasarlıyor bu arada.
