bu bir şarkı falan değil, bildiğin sanatın en saf hali. resmen içinde yaşayabileceğin 4 dakika 23 saniyelik bir dünya. bu şarkıyı dinlerken aldığın hazzı hiçbir şey vermez. ama öyle playlistine koyup her gün dinlemeyeceksin, ara ara hasret kalacaksın sonra eşlik ede ede dinleyeceksin. kullanıyorsan bir tane sigara da eşlik edecek. ayrıca bence en güzel kısmı şarkı içindeki yükselmeler değil, sonlara doğru "tomorrow" derken alınan o nefes ve üç vuruş olarak söylenmesi, tam bir efsane.
birkaç sene evvel burada muhabbet ettiğim bir yazar söyleyip ses kaydı atmıştı bunu bana. o zamandan beri aerosmith sevicisiyiz. teşekkürler ses kaydı atan yazar.
