öncelikle biraz bilgisayar destekli de olsa değişik bir depeche mode şarkısıdır, hem hareketli hem yaralayıcıdır, benim için dream on denince önce bu gelir, hele o şarkının korkunç girişi mükemmeldir.
lakin pek kimse tarafından bilinmemekte, bilenlerin en az yarısı tarafından sevilmemektedir
aerosmith dream on ise bir efsanedir, bilmeyen de sevmeyen de yok gibidir hemen hemen. işte iki şarkı arasındaki fark budur. elbette performans açısından bu dream onda daha bir emek vardır ve eskiye ait olduğu için daha bir değerlidir.
ama diğer dream on beni ilk dinleyişimde tam kalbimden vurmuştur ne yalan.
güzel bir parçadır. şarkının ortalarına doğru insan giysilerinden ve tüm zorunluluklarından sıyrılıp kendini kimsenin girmediği kimsesiz sulara atmak ister.
beni benden alan mükemmel şarkılardan biridir. neden bilmiyorum ama ilginç bir hisse kapılırsınız müziğinde, sesinde, sözünde... aerosmith farkı diyorum.
''her dinlediğinde insan mutlaka bir şeyler olur insanın içinde'' tadında guguk tanımlara zorlayan şarkı. ayrosimit söylüyor. rüya başlasın. oh başlasın elbette iş böyleyse.
yemek gibi günde 3 öğün hatta daha fazla dinlenmesi gereken aerosmith efsanesi. steven tyler'ın aşmış sesini insanın hafızasına çıkmamak üzere kazır ayrıca.
steven tyler'in dream on'u her dedidiğinde tüylerimin ürperdiği, içime bir üşüme geldiği ve herkesin ölmeden önce mutlaka dinlemesi gerektiğine inandığım dehşet ötesi bir parçadır.
Aerosmith'in yıllar geçtiği halde eskimemiş şarkısıdır.
--spoiler--
Half my life's in books' written pages,
Live and learn from fools and from sages
You know it's true,
All the things
Come back to you.
--spoiler--
r.james dio ve yngwie malmsteen ikikisinden daha dolu bir biçimde dinlenecek müthiş bir şarkı. aerosmith' tir özü ama dio efsanesi sağlam vokaliyle y.m ise sağlam gitarıyla yeni soluk getirmiştir.bol bol dinlenesidir.
