moby nin hotel isimli albümünde bulunan kanımca albümün en iyi şarkısı. moby ye yardımcı vokallik yapan laura dawn ın sesi ile kendinden geçirir insan.klibinde ise tek kalmış, diğerlerinden ayrı tutulmuş bir nevi çirkin ördek yavrusu masal vardır. sonunda bir tebessüm bırakır insanın yüzünde.
insanı ilk sozunden itibaren havalandırıp binbir güzelliği gostererek daha sonra rüzgar esmeyen sıcak veya soguk olmayan karlı bir tepenin ustune bırakan moby güzelliği. Aslında gökyüzü açıktır, etraf sessizdir ama ılık bir hüzün vardır insanın içinde, ne yazıktır ki bir daha dinlemek istersiniz gücünüz yoktur, en iyisi bırakın kendinizi tepeden aşağı belki de rüya değildir, gerçeğe yol alırsınız en azından.
klibini izlemek insana ayrı bir haz verir.orda dizayn edilmiş mahsun ve kalabalıktan sıkılmış karakter arkadaki müzikle birlikte güzel şeyler anlatmaktadır.kedinin bakışlarını kim yaptıysa ellerinden öpmek lazım hakkını vermiş. *
Videosundaki öpülesi kitty'nin gerçek kedilerden bile gerçek gözüktüğü hoş şarkı.
Ne yazık ki "Play" sonrasında gözle görülür şekilde düşüş gösteren, bir tek Bourne Identity filmine yaptığı Extreme Ways'le o muhteşem günlerine göz kırpan Moby'nin artık sadece yapmış olmak için müzik yaptığı kanısını değiştirmeyen, Moby külliyatındaki sıradan bir eser.
Sen de zengin oldun, içindeki başkaldırıyı yitirdin be Moby...
