bir süre yalnız kalıp; yalnızlığı buluyorsun,
düşlerinin üstü açık,
arzuların çıplak kalıyor.
düşüveriyor taşkın kırmızının, coşkun yeşilin canı,
mavi beliriyor sen de
ve diyorsun ki o ân;
bazen yenilgiler de güzeldir!
yalnızlığı icat etmiş,
maviyi tatmış,
düşüvermiş olsa da kızıl, yeşil..
öğrenivermiş oluyorsun,
kendini, kendin olmayı
yenilerek.
göğsünde mavi,
ceplerinde yalnızlık,
aklına kızılı,
yerleştiriveriyorsun ruhuna,
coşkun yeşili,
o an
yenilgiden dönerken.
nietzsche için, hesap günü geldiğinde göt olacak diyerek dimağlarımızı hoplatmasının yanında felesefe dünyasında yeni bir çığır açmıştır. bu arada geçen hegel'in eline vermiştim.
