ekli şarkıyı dinlerken hüzne gark olduğum o matemli anlarda aklımdan çıkmayan insan. bir elim teyibin geri sarma tuşunda diğer elimde demli çay dolu bardağım ve aklımda sen. lanet gelsin hep sen...nasılda özlemişim bir bilsen..
yeni yaşında; camsil şişesinin tetiği hiç bozulmasın, kavanozun kapağını tek seferde açabilsin, semt pazarının en kalabalık yerinde yere düşürdüğü bozuk parayı çipil çipil gözleriyle ona uzatacak bir çocuk hep olsun, ayranı ekşimesin, sütü taşmasın, ekmeği bayatlamasın, kapısının zili takılı kalmasın, okuduğu kitabın sayfaları hep ilk günkü tazeliğini korusun, ayakta seyahat ettiği dolmuşta arkasında hep kadınlar olsun, en olmadık zamanlarda tuvalet kağıdı bitmesin suları kesilmesin, misafirlikte karnı guruldamasın. amin.
Doğum günlerini neşe ile karşılamadığını adım gibi bildiğim, yaşların mutlu etmediğine dair de ufak çaplı bir inanç oluşturmuş yazardır.
Bunların akabinde;
Gerçekten de doğum günü ise şayet. Sıfatsız(mutlu, mutsuz, ortaya karışık) olarak sadece yaşamasını temenni ettiğimdir. Pişmanlıklardan uzak hem de yaşasın bu yaşını.
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
içimi seninle ısıtıyorum.
Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
Bu şehir o eski istanbul mudur
Karanlıkta bulutlar parçalanıyor
Sokak lambaları birden yanıyor
Kaldırımlarda yağmur kokusu
Ben sana mecburum sen yoksun.
Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
insan bir akşam üstü ansızın yorulur
Tutsak ustura ağzında yaşamaktan
Kimi zaman ellerini kırar tutkusu
Bir kaç hayat çıkarır yaşamasından
Hangi kapıyı çalsa kimi zaman
Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu
Fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor
Eski zamanlardan bir cuma çalıyor
Durup köşe başında deliksiz dinlesem
Sana kullanılmamış bir gök getirsem
Haftalar ellerimde ufalanıyor
Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
Ben sana mecburum sen yoksun.
Belki haziran da mavi benekli çocuksun
Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden
Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun
Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor
Belki körsün kırılmışsın telaş içindesin
Kötü rüzgar saçlarını götürüyor
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Bu kurtlar sofrasında belki zor
Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Sus deyip adınla başlıyorum
içim sıra kımıldıyor gizli denizlerin
Hayır başka türlü olmayacak
Ben sana mecburum bilemezsin.
