çocuk sayılacak yaşta çıkmışsın memleketten gitmişsin üniversite okumaya, otobüsle yolculuk etmişsin saatlerce, yolda annenin hazırladığı azığı yemişsin ağlayarak, okumak için şehre geldiğin zaman valizin elinde abilerin ne dalga geçmiştir çömezler geliyor diye, çünkü 2 sene sonra aynı yerde sen oturacak dalga geçeceksin, üniversite askerlik falan filan bayramdan bayrama memlekete iki hafta 15 günlük tatiller, yaz tatillerinde çalışmışsan tabi bir yerlerde. o kadar ortam görmüşsün, 20 dönüm bahçe parasını yemişsin gelmişsin, iti, uğursuzu, torbacısı, pezevengi, orospusu, kaşarı her çeşit adamla muhatap olmuşsun, doğru yanlış nedir ayırmışsın, bazen insanlıktan çıkmışsın ama yaşadıklarının verdiği olgunluğu almışsın, doğru yanlış nedir birilerinin söylediklerine göre değilde tecrübelerine göre yorumluyorsun, birisi kalkıp bütün kürtlere küfür ettiği zaman, kendi kendine düşünüyorsun kürt arkadaşlarını, samimiyetini, birisi alevileri karalamaya çalıştığı zaman alevi kız arkadaşların geçiyor gözünün önünden, erkekliğinden utanıyorsun, insanlarla iletişimi belli seviyede kurabiliyorsun, çünkü bildiklerini çok söylediğin zaman, şunun oğlu gelmiş kendini beğenmiş, bizi beğenmiyor derler diye düşünüyorsun, caddelere sokaklarda geziyorsun eskiden olduğu gibi arkadaşlarını göremiyorsun, bazen gün boyu kimseye selam vermeden gezebiliyorsun, zaman gelmiştir artık şehirden gitme zamanı diyorsun.
mevzu bahis edilen yer: karadenizin küçük bir şehri.
