unutulan kişi bayansa kıyamet kopar.. gerçekten de bayar. sen hem yaşını gizle hem de doğum günün kutlanmayınca köpür. biz sanki her sene kutladığın doğum günlerin dolayısıyla tahmini yaşını hesaplayamayacağız. (bkz: bay bakalım bayabildiğin kadar bayan)
hatırlanıp da kutlanmamaktan iyidir. hatırlanmazsa, unutkanlıktır. bilerek kutlanmazsa, işte bunun başka bir adı vardır. yapılacak en güzel şey, o kişinin doğum gününü de, adını da, yüzünü de unutmaktır.
insanın cidden yaşlandığının, ve artık her geçen yıl daha da unutulacağı, yalnız kalacağı veya hatırlanamayacağını gösterir çok acı ve trajik bir şekilde.
genelde bir gün ya da bir kaç gün öncesinden bişeyler hayal etmiş, tasarlamış olursun kafanda, ama "kesin arar" diye düşündüğün insanlar seni unutunca, o hayaller bir öyle bir yıkılır o beklentiler öyle bir ağlatır ve kalbin öyle bir kırılırki, son bir umut gider kendine pasta şarap alırsın belki...
kendi kendine, tek başına, yeni yaşına, yaşlanmana ve yalnızlığına kadeh kaldırıp izole bir şekilde kutlarsın kendi kendinin doğumgününü...
o şarap ve pasta sonrasında zehir tadı verir insana, yatağına geçip bir an önce uyumak, o günden kurtulmak, her şeyi unutmak istersin..bazen doğduğun güne bile lanet edersin..
.eski günler gelir aklına, hani şu bir iki ay öncesinden hem senin hem de sözümona sevdiklerinin doğumgünü için planlar yaptığı o güzelim yıllar, o bir daha tekrar yaşanmayacak anlar...
sonra çaresiz bir kabulleniş başlar, aynı o şarkıdaki gibi, "her gün bir şey daha biter...giderek acı vermez biten şeyler...
kayıtsız bir razı oluş başlar...aldırma deli gönlüm.."
Uzun lafın kısası, bir insan için sizin doğumgününüzü kutlamayı unutmuş olmak ya da hatırlayamayacak kadar meşgul veya yoğun olması belki onun için çokta önemli bir mevzu değildir, ama sizi, doğumgünü sahibini, işte bu anlattığım bir kaç tasvirde olduğu gibi, şekilden şekile ve sonrasında çaresiz bir kabullenişe, isyan bile edemeyecek kadar mecburi bir boyuneğişe ve hüzne sürükler.
Nasıl bir entry gireceğimi bile bilmeden açtığım başlıktır.
"Çok da fifi" diyorum içimden ama, yok be hocam, öyle değil işte, tüm duygu durum mekanizmanız dağılıyor.
Ebeveynlerinizden uzak, çalışma saatleriniz çığırından çıkmış, her gün 30 km yol yapıyor ve arabanız doğum gününüzde bile bozuluyorsa, günde üç * paket sigara, otuz bardak çay içiyorsanız. Liseden bu yana yaptığınız tek tatil hafta sonları evde götü devirip yatmaksa, alacağınız maaşı bir önceki ayın avansına ve araba taksitinize giden sonsuz bir döngüye girdi ise, kendinizi sürekli yorgun hissediyorsanız, geceleri yatmadan önce yastık kılıfınızla "yüzünüzde iz bırakmasın" diye konuşuyorsanız, her sabah uyanıp bir önceki günün yorgunluğunu hissediyorsanız, bir şeyler yazar-karalarken burnunuz sızlıyorsa, bu güzel günde insan içli bir nefes, tatlı bir tebessümle bir kutlama bekliyor.
Facebook hesabımdan bile bilerek doğum günümü kaldırdım. insanların sırf benim doğum günümü gördükleri için kutlayacakları paranoyasına düştüğüm için. Hoş, çok ta haklıymışım. Evet, 27 yaşını bitirmiş 28 yaşına gelmiş bir genç olarak içimi döküyorum ve içinde bulunduğum bu acınası durumdan hiç utanmadan yazıyorum. *Sözlük ve bazı forum sayfaları, bankalar, dışında beklenen kişilerden bir hareket gelmiyorsa insan hayata bir daha küsüyor. *
insana çok koyan bir durumdur. sonuçta karşı taraftan bekliyor insan ama gün sona erip beklediğin kişi doğum gününü hatırlamayıp kutlamayınca büyük bir hayal kırıklığına uğruyorsun malesef.
pekte sorun yapılacak bir mevzu olmadığı kanaatindeyim. şahsım açısından da hiçbir ehemmiyeti olmayan durumdur. ben zaten doğmuşum, sen hatırlasan, kutlasan, hediyelere boğsan, iltifatlar etsen... n'olacak yani.? hiiçç! *
doğumgününüz dışında başka hiç bir şeyi hatırlamayıp, bilinçaltınızda "doğumgünü hatırladı en azından, iyidir iyi" şeklinde tutunacak sülükler varken üzülmemek gerekir. asıl üzüleceğiniz şey gerçekten yardıma ihtiyacınız olduğunda kaçacak delik arayanlar olmalıdır. varsın az olsun, öz olsun çevreniz. ama insan olsun.
(bkz: iyi gün dostlarım)
berbat bir durumdur. hele başka bir ülkede tek başınaysanız kendinizi yapayalnız hissedersiniz. yalnızlık yüzünüze acı bir sille gibi vurur. (bkz: yalnızlığın anlaşıldığı anlar)
en kötüsü ise bir sürü arkadaşınızın olması ve bunların sizi beklentilerinizin en fazla olduğu o günde hatırlamamalarıdır. kahreder. ölseniz daha iyidir. hele bi 10 gün sonra daha az popüler olduğunu sandığınız elemanın doğum gününün okul kantininde deliler gibi kutlanması, babalara geldiğinizin resmidir.
