aslında sadece normal bir gündür ama farklı birşeydir bu. sonuçta senin dünyaya geldiğin gündür ve alışa gelmiş doğum günü pastası, hediyesi, kutlaması istersin içten içe. gece saat 00.00 itibariyle bu sorunsal başlar. internet kullanıyorsan birkaç arkadaşın ve tanıdığın insan facebooktan sana kutlama mesajı yazarlar. yine de sağolsunlar hiç kutlamamaktan iyidir. sonra uyursun, sabah kalkınca telefonuna bakar acaba mesaj var mı dersin. bilen birkaç kişi varsa mesaj atmıştır. sevinirsin, teşekkürlerini sunarsın. kahvaltını yapıp tekrardan net başına oturursun çünkü yapcak birşey yoktur. annen baban arar ve doğum gününü kutlarlar. ve sanırım daha 00.00 ı bulmasına çok varken herkes kutlamıştır. ama eksik olan o kadar büyük birşey vardırki.. sürekli takıldığın konuştuğun yakın olduğun insanlar senin evde olduğunu bilmene rağmen evinin zilini çalmazlar. herkesin işi vardır tabiki yapmak zorunda değillerdir ama içten içe sanki zil çalsında biri gelsin sarılayım, gözlerine bakıp teşekkür edeyim, oturup bi kahve içelim dersin. ama yoktur. gelmezler. odanda tek başına bu günü geçirirsin böyle.
Ben anlamıyorum ya, hani böyle tipler var okulda bi anda bi yerden pasta gelir "iyi ki doğdun bilmem kim" diyen bi grupla. Ya da oturduğunuz kafede birden alkışlar kopar.
Kim bunlar acaba? biz doğum günü çok da sallanmayanlar olarak sözlüğe mi toplandık? kötü insanlar da değiliz halbuki.
Abi bu güne kadar bir kere doğum günümü dışarıda kutladım darbe oldu amk. Bir daha dışarıda kutlamayayım diye evde duvara çapraz zincirliyorlar 15 temmuz'da.
ahh yaşasaydın keşke de bu burukluğu yaşatmasaydın, bir telefon uzaklığımda olsaydın, hayatın böyle hiçbir şey olmamış gibi akıp gittiğini görmek can yakmasaydı bu kadar.
yaşasaydın da gözyaşları yerine gülümsemeler olsaydı bugün geride bıraktıklarında.
