özet geçersek şöyle; laz kökenli bir öğretmen var, ülkü ocağı kökenli, zamanında bir insanı sırf kürt diye -ühühü- tokatlamış, elektrik vermiş, tırnaklarını çekmiş sadit bir psikopat böyle. ama ne hikmetse kürtler bu şahıs onlara işkence yaptıkça daha fazla seviyor bunu. doğuda 125 öğretmeni şehit eden, elektriğini kesen memuru kurşunlayan, demiryolu istasyonundaki memurları infaz eden kürtlerden değil bunlar. sevgi yumağı bişi. ve sonra bu insanlık onurunun somutlaşmış hali olan kürt kardeşlerimiz bu faşist, ırkçı, insnalık düşmanı, sadist psikopatı doğru yola tatlı dil ve insanlık ile sokuyor.
bu saçma uydurma başık, 5.kol faaliyetine bir örmektir propagandadır. tamamen saçmlıktır. öğretmanlerin çoğu tam terine şiddet görmekte ve tehdit edilmektedir. 4 yılım geçti oralarda neyin ne olduğunu bildiğimiz gibi bu entryninde yalan olduğunu bilirim.
" Ben 1996 ve 99 yılları arasında Siirtte bir yatılı okulda görev yapan, Giresunlu bir öğretmenim. Şuan 46 yaşımdayım. Aslım Laz. Ve şuan hala aktif meslek hayatıma devam ediyorum."
hem giresunlu hem de laz. insana bi siktir git derler monşer. giresun'un %90'ından fazlası çepni'dir. giresun'da yerleşik laz yoktur.
doğruluğu yüksek hikaye. çünkü bizim köydeki okulda önceden ders verilirmiş tabi şimdi kullanılmıyor. anlatılanlara göre aynen arkadaşın dediği gibi kesinlikle kürtçeye izin verilmez. konuşulduğunu öğretmen duyarsa hemen dövermiş.
1)mazoşist olmayan birisi asla karşısındakine sevgi gösterisinde bulunmaz. en fazla şiddetten korkar sadece itaat eder.
2)kürtler olmayan durumlar için bile bin yaygara çıkarıp öğretmen katlediyorlar kulağı patlamış kolu kırılmış adam hem sus pus olacak hemde seni çok sevecek hemi ? peygamber ya (!)
3) ülkü ocaklarında kürtlerin bahsi bile geçmez. ben kars ülkü ocaklarında 2.5 ay takıldım. hakkaride 24 şehidin olduğu gün dahil hiç bir üye öğretmenden çocukları asimile edelim şudur budur kürtler insan değildir gibi laflar duymadım. unutmayın kars gibi yerler van gibi siirt gibi yerlerden daha tehlikelidir çünkü orada yarı yarıya ülkücü pkklı sayısı.
4)1996-99 yılı diyor. bu yıllar arasını geçtim henüz 2007 yılında bile siirtte sınıf öğretmeni kaçırıldı hem de yeni atanmıştı suçu olamazdı şimdi o çalkantılı yıllarda hem de akşam 4ten sonra sikseler en yakın şehre haberinin ertesi gün gideceği yerde çocuk dövecek he mi ?
5)şimdi en çarpıcı yerdeyiz. milli eğitim temel kanununa göre de , tck ya göre de bu herifin yazdığı adli delil ve suç duyurusudur. tibten yer tespiti yaptırılıp kamu davası açılması gerekir. peki haberlere böyle birşey düştü mü? ayrıca böyle bir bok yiyen adam madem pişman neden kendini ihbar etmiyor ?
çünkü yok öyle bişey. ilk kanı onlar akıtmış olsa da türk öğretmenlerinin hepsi oralara ilim irfan öğrensinler itlik etmesinler diye allah rızası için gidiyor. ben de öğretmen olup büyük ihtimal doğunun bir köyüne atanacağım ben kürt oluşumlarından ırkçılık derecesinde nefret ediyorum ama oraya yaşı ufak olanlara vatandaş olmayı öğretmeye gidicem onları dövmeye değil zaten gücümüzde yetmez.
merhaba. Ben aslen boşnak göçmeni olan yozgatlı bir öğretmenim. Ben bu itirafımı ahmak insanlar okuyup ibret alsınlar diye yazıyorum.
1998 yılında sınıf öğretmeni olarak yüksekova'ya atandım. Ufacık şehir merkezindeki kadrolar pkk sempatizanı yöneticiler tarafından yine sempatizan yerli öğretmenlere ayrıldığından uzak bir dağ köyüne yollandım.
idealist bir insandım... Ülkü ocağı geçmişim beni vatanım için her türlü fedakarlığı yapma bilinciyle doldurmuştu. Doğunun mazlum mağdur ve cahil bırakılmış insanlarına... Kardeşlerimize faydalı olabilmek azmiyle doluydum.
Okula girdiğimde gerçek bir harabe ile karşılaştım. Lojman ise daha da beterdi. Muhtemelen bahçede oynayan çocuklar burayı wc olarak kullanmışlardı.
Kollarımı sıvayıp işe giriştim. Temizlik boya tamir vs derken ilk maaşımdan fazlasını okula harcadım. Okul nihayet okula benzemişti.
artık çocukları bekliyordum. Ancak kılığı bozuk bir genç uğradı ilk gün okula. Kendisini örgütün gönderdiğini, Milli eğitim müfredatını uygularsam sonuçlarına katlanmam gerektiğini söyleyerek gitti. Tedirgin olduysam da bana maaşımı türkiye cumhuriyetinin verdiğini, ülkemin topraklarında başkasının sözünün geçmeyeceğini düşünerek bu tehdidi umursamadım.
Yavaş yavaş öğrenciler gelmeye başladı. Ben ayakkabısı olmayan bir öğrencime yeni bir çift ayakkabısı almıştım. Ertesi gün çocukların yarısı ayakkabısız geldi! Aileleri size de devlet yeni ayakkabı alsın demiş. Anlatamadım. Neyse. Köyde ekmek de bulamazdım... evlerde sac ekmeği pişerdi ancak ne ben isteyebilirdim ne de onlar bana getirmeyi düşünmediler. Makarna patates yemeye devam ettim. Bu da bir nevi öğrencilikti... Hayatı, ülkemi öğreniyordum. Evlenmeyi de düşünmedim... Zaten Hiç bir aile kızını bu ortamda yaşamaya göndermezdi.
Okulda istiklal marşını ezberleme ödevi verdim bir gün çocuklara. O gece lojmanın iki camı taşlarla kırıldı. Haftasonuna kadar 3-4 gün şubat soğuğunda öylece oturdum. Neden misafirperver denilen bu insanlar beni dışlıyorlar diye köyün imamına sorduğumda örgüt, korku, asker falan diye geveleyip gitti.
Ben okulda devleti ülke kardeşlik birlik diye çırpındıkça köyde laf atmalar. Bana bakarak kürtçe konuşmalar artmaya başladı.
Nihayet okul yaz tatiline girdiğinde elimde ufak bavulumla, köyün minibüsüne binip şehre doğru yola çıktım.
Bir yerde minibüs durdu. Şoför indi. Sonra yolcular. Yaşlı bir teyze en son indi. Bir o dönüp bana baktı. Gözlerinde acı vardı. Minibüse bir kaç militan girip beni dışarı çıkardı. Yürüyerek virajı döndük. Bir el silah sesi! O gün bu gündür. O virajda kayalıkların dibinde bu devleti bekliyorum.
