DOĞRUYLA YAŞA
Karanlık bir sokaktan önce gölgem sonra bedenim çıktı sessizce.
Kimseyi görmeyen bir kör gibi olan gözlerim de durgundu. Bu gün ben de tuhaf bir şey vardı.
Herkesi farklı farklı görüyor artık herşeyi farklı anlıyordum. Değişmiştim ben değişmiştim.
hem de çok değişmiştim...
Sessizliğimin durgunluğumun sebebi buydu belkide değişmem.
Çünkü hiç kolay olmuyor biliyormusunuz?
insanın yıllarca inandığı şeyin aslında çok büyük bir palavra olduğunu, hepsinin insanların ürettiği hurafeler olduğunu
bunca sene sonra bir anda aklın başına geldikçe dank etmesi hiç de kolay olmuyor.
Ne tuhaf ya! Birşeye deli gibi inanıyorsun onun için bütün olanaklardan vazgeçiyorsun bir nevi kendine eziyet ediyorsun
ama sonra ne oluyor gerçeğin bu olmadığını anlıyorsun.
Çok zor birşey bu...
insanoğlunun kendine yaptığı en büyük haksızlık...
O kadar yapabileceğin şeylerin önüne kendince engel koyuyorsun
hayallerini kendin çalıyorsun yapabileceklerin sınırını sen daraltarak çiziyorsun
kurallarla bir salak gibi yaşıyorsun
Bir salak gibi...
Ahlaklar, kaideler, töreler, bilmem neler de neler...
işte bunsan dolayı ben durgundum,
Bundan dolayı karanlıklardaydım
bundan dolayı...
içimden geçmişti bir an, kendimi boş karanlık sessiz bir sokağa atmak,
bir gölgemin olduğu sokağa...
Uzun süre yürümek istememin sebebi buydu belki.
Belkide hayatımın sonuna kadar ...
Neden ki neden yürümeyelim karanlıklarda? Neden hapsetmiyim kendimi yalnızlığa? Kabuğuma çekilmeyeyim?
Bir amacım mı var?
Döneceğim o hayatta bir amacım mı var?
Bunca sene yaşayarak kendimi öldürdüğüm hayatta ne gerçek?
Gerçeği bulmak mı mesele
HAYIR
Bulunca ne oluyor sanki?
Bu seferde mecburluklar başlamıyormu bizi zorla istemediğimiz gibi yaşatan insanlar çıkmıyormu karşımıza
Olabiliyormuyuz kendimiz ama gerçek kendimiz olabiliyormuyuz
Sahtelikler, yalancı sevgiler, zorla gülmeler ağlamalar
Gerçeğin olmadığı bir hayat...
Bunca sene az mı uğraştık birbirimizle sebepsiz yere
az mı ezdik kendimizi aşağıladık hor gördük
hiç mi küçümsemedik kendimizi
dalga geçmedik
bunca yıl çalışmadık mı menfatimiz için
hepimiz ayırmadık mı kendimizi kendimizden
aynı olduğumuz halde
bu muydu bizim muhteşem hayat dediğimiz
insanların bağıra bağıra hayat çok güzel yaşamayı seviyorum dediği hayat
Böyle mi güzeldi böyle mi gerçektik?
Şimdi gerçeği bulsam da birşeyin farketmediğini anladım ve daha da çok kahroldum daha da...
Kapandı benim pencerelerim, umudum azalıyor hayattan. Keşke keşke hiç bulmasaydım doğruyu, hep yanlışlıklarla yaşasaydım, bu kadar yıpranarak yaşayacağım bir hayata
kendimi atmasaydım. işte şimdi ben kendimi çok bir zorluğun içine attım, gerçeği buldum hayatın gerçeklerini, yani doğruyu...
Bu kadar insanın yalan ve sahte olduğu bir hayatta ben doğruyu buldum nemi
YAŞAYACAKSAN; iSTiYORSAN YAŞA, GERÇEK SEVEREK, AĞLAYARAK DUYARAK YAŞA,
NASIL YAPMAK iSTiYORSAN ÖYLE YAŞA, iSTEDiĞiN ŞEYLERi YAPARAK YAŞA,
HAYALARiNLE YAŞA. AMA NE OLURSA OLSUN SEN KENDiNi BiLEREK, GERÇEĞi BiLEREK, KENDi DÜŞÜNDÜĞÜN
DOĞRUYLA YAŞA .
