dokuz köyde "doğru" diye artık neler söylenmişse neticesinde kovulan ve yolda "ben ne yaptım da kovuldum?", "gittiğim yerde kendimi nasıl anlatacağı?" kaygıları ile yola çıkan birey'in hatayı kendinde değilde onu kovanlara ihale etmeye çalıştığına dair bir atasözüdür. mecazi anlamı bir yana gerçekte insanlar kendilerine doğruyu değil de yalanlar söyleyen kimselere inanma meyilindedirler. çünkü herkesin kendine göre bir doğrusu ve herkesin doğruları ile yaşadığı bir köy vardır.
bu söz revizyona uğrayarak; "doğru söyleyeni dokuz kere doğurturlar." olmalıdır.
yurdumuz insancıklarının her zaman doğruya değil de yalana inandıklarını göz önünde bulundurduğumuzda bu tezi çürütmek için kudretli atalarımızın öne sürdüğü atasözüdür...
yalan her zaman cazip gelir çünkü yalan güzeldir acısı sonradan çıkar fakat doğrular öyle acıdır ki inanmak güç gelir...
Sözlükte bile macho oynamak icin iyi bir bahane. Bir insanın gercek hayatta hic mi bir yeri yok burda gelip hanzoyu oynuyor, taşralı erkek rolüne oynuyor. Gercek hayatta hic mi başarisi yok burda gidip maco takıliyor, gercek hayatta yapamadıgını burda yapmak istiyor galiba. Nasıl tezat bir şey bu ya. Burda nette ne kanıtlamak istiyorsa.
