descartes boşuna "düşünüyorum o halde varım" dememiştir. sözün bir derinliği, arkaplanı vardır.
fiziksel olarak pekalâ aminoasittik. daha önce de illa ki fiziksel bir haldeydik. enerji...
ama ben deyince. işte bu farklı bir durum. ben algısı tamamen farklı bir hikaye. descartes'a göre benliğini kanıtlayan yegane şey düşünüyor olamasıdır. düşünmediği sürece, yoktur. descartes düşündüğü sürece "ben" olarak vardır. onun dışında varlığının bir anlamı yoktur, sadece bazı enerji, protein, vitamin vs. gibi fiziksel yapılar görüntüsüdür.
işte konu buradan "ruh" gibi metafiziksel konulara gidiyor. beyne ben algısını veren veya onu bizzat çalışmaya itikleyen şey ruh mudur? diyalektik, işlenebilir bilgi, tez-antitez-sentez, işte bunlar halâ sır gibidir. her ne kadar halâ bazı kaynaklarca güya kesin açıklamalar getirilse bile, o açıklamaları okuyan ve evet, anlayan kişiler bile "inanmaya" devam edebiliyor.
şu gördüklerimiz, görüntüden başka nedir ki? görüntü dışında bir şeyler yok mu? emin miyiz?
