bi yandan yıldız ablanın sesine kanıp diğer yandan ağzıma gelen tüm küfürleri ediyorum lanet olasıca dünyalara, dünyanıza, dünyama. gördüklerime, gösterdiklerime, göremediklerime, görmediklerime.. yarım kalanlara, yarım bırakılanlara. babasını bekleyen bi kız çocuğu gibi, hiç gelemeyeceğini bile bile. doymak? hani hiç yanına gidemediğin, başka bir acıyla yanına gelen, bir başka acıya kucak açarak giden bir bütünler halinde bırakan adama doymak. hiçbir zaman gerçekleşemeyecek olan hayallere, konuşmalara, gülüşmelere, sarılışlara, bitmeyen özlemlere ithaf ederken, itiraf eder gibi süzülen gözyaşlarına hakim olmaya çalışmaktır bu şarkı. bir çeşit tesellidir. yerine koyamadıklarımızı, kalbimize gömmektir. ne de olsa, gidecek çok yolumuz vardır...
