Zor bir karar.
Böyle bir kararı vermek zorunda kalan anne gözyaşları dökerek, eli titreyerek evrakları imzalamıştı.
Gözleri "aslında doğurmak istiyorum" der gibiydi. Ya da ben öyle hissettim. O an sadece onun değil benimde içim sızlıyordu.
Kolay değil hem de hiç kolay verilecek bir karar değil. Kim bilir neleri hesap etti.
Ve eminim şunu da düşünmüştür
" bana bir şey olursa ona kim bakacak."
down sendromu hastalık değil genetik farklılıktır. 46 kromozom yerine 47 kromozoma sahip olması aldırmak için geçerli bir sebep değildir. cinayettir kendimce. amaç duyar kasmak değil gerçekleri belirtmek
Yakın zamanda 6 aylık hamile bir yakınıma bir ihtimal olabilir dediler. O işe test hile yaptırmadı yani sıvı aldırmak gerekiyor bu da bebeğe zarar verebilir. Sonra cocuk doğdu ve down sendromlu değil. Yanı normal bor cocuk.simdi bu konu cok zor . Ben olsam ne yapardım ilk haftalarda belli olsa aldırırdım tahminen yalnız 6 aylık bir bebege de kıyılmaz. Bir anne kıyamaz. Onu dünyaya getirmem de büyük sorumluluk . Çünkü bir ömür bedenen büyüyen ama kafa olarak büyümeyen bir bebeğiniz olacak. Bakımı ve eğitimi cok ağır. Zencinseniz bir ihtimal ozel hocalar vs. Ilerlemiş kaydedilebilir. Yanı Allah kimseyi evladıyla sınamasın.
anne babanın kendi tercihi tabi ama ben olsam aldırmazdım. ayrıca komşunun çocuğuna down sendromlu dediler. o da ne olursa olsun doğuracağım dedi. şimdi çocuk lise son sınıf, gayet atletik, zeki ve efendi de bir çocuk. herhangi bir sağlık problemi de yok.
