benim sahsi fikrim benim olsa daha karnimdayken ogrenirsem aldiririm . Hem benim açımdan hem onun açısından en doğrusu bu . Bu bir vicdan meselesi değil günümüzde normal çocuğa bile bakması ona güzel bir gelecek sağlaması bu kadar zorken down sendromlu bir çocuk çok daha fazla çaba zaman sabir ve işin gerçeği maddi durum gerektirir . O çocuğa bakamicaksan güzel bir gelecek veremiceksen bu dünyada var olması cokta önemli vicdani bir mesele değildir .
Benim kardesim var dawn sendromu ona bakinca dünyalar benim oluyor.
Sabahlari gelir yanagimdan öper öyle uyandirir beni kendisi cikolatasini yemez bana verir bu melekleri öldürmeyin serefsizler dünyanın en iyi insani onlar.
Peki ya doğum sırasında veya doğduktan sonra herhangi bir sorunla karşılaşmayacağının, ömrü boyunca tedavi görmeyeceğinin, doğarken vakum veya forseps kullanımının beynini zedelemeyeceğinin, ya da büyüdü de kaza geçicip yatağa mahkum olmayacağının garantisi mi var?
Bence hiç çocuk doğurmayın. Ya da bu kafasaysanız hamile olduğunuzu öğrenir öğrenmez aldırın. Müneccimliğe soyunduysanız, geleceği görüyorsanız bilemem.
Allah hiçbir aileyi evladının hastalığıyla sınamasın. Zor bir karar, hiçbir kadını verdiği karar için eleştiremeyiz, o anki psikolojisini bilemiyoruz ama pazardan meyve seçmeye de benzemez bu işler.
Çürük çıktı at çöpe. Hee oldu.
Müslümanlar için bebeğin durumu ne olursa olsun, annenin sağlığına zarar vermediği sürece bebek aldırılmaz. Ancak annenin canını tehlikeye sokuyorsa bebek aldırılmasına izin vardır. Allah'ın verdiği canı allah alır.
Engelli evladı ya da kardeşi olmayan insanların, bik bik öterek, insanlık dersi vermeye çalıştıkları durumdur.
Onu yalnız bırakma, sefil olacağını düşünme fikri yüzünden, deli gibi korkarsınız ölümden...
Olabilirliği varken, engelli cenini aldırmak, O' na verebileceğiniz en büyük ve tek armağandır.
Dünyaya geldiyse, başınızın tacıdır elbette.
yasal kürtaj süresi aşılmadığı takdirde son derece normal bir tercihtir.
Down sendromlu bir çocuğu yetiştirmek de yaşatmak da zordur. Uygun koşullar sağlanmadıkça Hayat down sendromlu bireyler için de çok zordur.
Bugün aileler bakamadıkları için "eti senin kemiği de senin" mantığıyla sağlam çocuklarını bile denetimsiz yatılı kuran kurslarına bırakıyor. Sonra başlarına neler geldiğini görüyoruz.
Bu iğrenç sapıklaşmış toplumda, insanlar bu denli bakıma muhtaç bir çocuğu dünyaya getirdiklerinde siz mi bakacaksınız kendi kıçını toplamaktan aciz duyar kasıcılar?
Edit: eksileyen iki yüzlü.
Oku bak:
(bkz: babamın sütü çok acı)
Nerede bu çocuk. ilgilendin mi? Hiç merak edip araştırdın mı?
Down sendromlu çocuk bu kadar bile derdini anlatamaz.
ben böyle bir çocuğum olacağını öğrensem aldırtırdım eşime. çünkü gerçekten koccaman bir bakım gerektiriyor böyle bir çocuk. ben ona bu kadar ilgi gösterebileceğime, ihtiyaçlarını karşılayabileceğime inanmıyorum.
ama bunu başarabileceğine inanan, o çocuğun daima arkasında durabilen anne babalar gerçekten dünyanın en büyük işlerinden birini yapıyorlar, büyük saygı hakediyorlar.
kimseyi çocuğunun böyle doğacağını öğrendi ve aldırdı diye suçlamamak lazım. bakamayacağını düşünüyorsan aldırırsın kendini de o günahsız yavruyu da perişan etmemiş olursun.
bu entry, bir oğulları down sendromlu olan ailenin karşı komşusu tarafından yazılmıştır. yani davulun sesi uzaktan hoş gelir, kolay bir şey değil. gördüğüm için söylüyorum.
edit: yahu adam gibi açıklama yaptım. özelden anama bacıma kaymanın ne anlamı var ne biçim adamsınız ulan ?
adamlar yazmış işte, down sendromlu bireyler genelde 25 30 sene yaşıyor.
ailesi her gün eziyet çekiyor. ulan anneannenizin ölmeniz için dua ettiğini düşünün. güzel bir şey mi de doğuracak çocuğu bre pezevenk ?
size ana bacı kayıp , gardınız düştükten sonra düşüncemizi söylemek lazım. anca o dilden anlıyorsunuz kodumun mağaradan çıkmış evlatları.
doğurun siz doğurun, o sabi sübyana da kendinize de dar edin dünyayı.
edit2: sayın arkadaşlar tekrar söylüyorum güzel arkadaşlar. ben sizin nasıl bir evlada sahip olmak istediğinizi bilemem. ben sadece karşı komşumdan gördüğüm kadarıyla çok ama çok zor bir şey olduğunu belirttim. ve kendimin bunun altına girecek kadar cesur bir kişiliğe sahip olmadığımı söyledim. bu kadar basit.
mesela benden sonra bir arkadaş, aldırmak cinayettir demiş, bakarım demiş.
helal olsun arkadaşım. sana helal olsun. bu yükü ben götüme sıktırıp sırtlanamadım, sen yapabilirmişsin helal olsun. saygım sonsuz. keşke herkes senin kadar küfürsüz anlatabilse derdini tabi.
edit3:down sendromu hakkında en ufak bilginiz var mı ulan dangalaklar ? yaşamını sensiz devam ettirebilirler diye cümle kullanan ve milleti anne baba olmaması gerektiği şeklinde suçlayan bilgisiz bir arkadaş var. bilmediğin konularda yorum yapma, belli ki bilmiyorsun.
Down sendromlu çocuk her saniye mutlu mesut ortada güle oynaya geziyor mu sanıyorsunuz? Hayır. Krizleri oluyor. Çok büyük ve hırçın krizler bunlar. Baş edemeyebilirsiniz.
Özel eğitimleri bir dünya masraf. O kadar saflar ki iki saniye gözünüzün önünden ayırmanız onun tüm hayatına mal olabilir. Maddi ve manevi olarak.
Dışlanma meselesi var, normal bir çocuğun bile psikolojisini mahvederken bu zavallı yavruya neler eder... Ha bu arada evet dışlanma olayı gerçek. Her şey medyaya yansıdığı gibi olmuyor.
Haydi diyelim ki hepsiyle başa çıktınız. Bu işin ölümü var. Siz bir anda ölürseniz onunla kim ilgilenecek?
Gerçekten bir cana doğumundan ölümüne kadar acı çektirme hakkını sırf "katil" olmamak için kendinizde buluyor musunuz?
