sohrab-ı sipihri'nin en ünlü şiiridir. tüm iranlılar ezbere bilir. şiirin asıl adı adres'tir. türkçe çevirilierde de "adres" ismi ile yer alır.
şiir:
(ebulkasım saidi'ye ithaf edilmiştir)
khaneyé doust koja est? dostun evi nerdedir?
"Dostun evi nerede?" diye sordu atlı şafak vakti
gökyüzü durakladı
yolcu, verdi kumların karanlığına dudağındaki ışığı
parmağıyla gösterdi akkavağı ve dedi:
ağaca gelmeden
bir bahçe yolu var, daha yeşil tanrı'nın düşünden
aşk orada sadakat kanatları kadar mavi.
gidersin sokağa yolun sonuna kadar; büluğ baş
gösterir arkadan
sonra saparsın yalnızlık çiçeği tarafına
güle iki adım kala
durursun yer mitolojisinin ebedi fıskıyesinin dibinde
ve şeffaf bir koku sarar seni
fezanın akışkan samimiyetinden bir hışırtı duyarsın
bir çocuk görürsün
çıkmış yüksek çama, yavru alıyor nur yuvasından
ve sorarsın ona:
"dostun evi nerede?"
çeviri: mehmet kanar ( sekiz kitap, sohrab-ı sipihri, sule yayınları, merdiven kitapları, 1999)
