Şu sıralar başlamayı düşündüğüm, dostoyevski' nin eserleridir. Okuyanların yorumlarına bakılırsa bambaşka birşeymiş gibi görünüyor.
Not: belki de şuracıkda birkaç dostoyevski okuyan yazar vardır.
iyiki bir kitabını okuyoruz gelen geçen no onlotoyor no onlotoyor diye tutturdu. Kardeşim al sana vereyim oku ne anlatıyor bak. Yok ben almayayım diyor. Kafam kadar kitap şimdi o da haklı. Sonuna gelmeden gözleri 5 numara olur adamın.
vicdanınızı tanımanızı sağlar.
(bkz: suç ve ceza)
toplumdan ve hayattan kendinizi soyutlatır.
(bkz: yeraltından notlar) (bkz: zapiski iz podpolya)
asosyal bir gencin aşkıyla sizi büyüler.
(bkz: beyaz geceler)
19.yy'da hapise düşmüş bir kişi nasıl olabilir ve de hapis hayatı nedir fazlasıyla öğretir.
(bkz: zapiski iz myörtvovo doma)
masum mektuplaşmalar ile acıma duygusunu derininize işler.
(bkz: bednyye lyudi)
Size insanoğlunun en karanlık tarafını gösterir.
Dostoyevski okuyan ruhunu ateşle vaftiz etmiştir.
Yazarların peygamberi, size bu hayat yolculuğunda en iyi öğretmen olur.
"Öldükten sonra başkalarının hayatlarına dokunacağım için çok mutluyum." demişti.
Dokunmakla kalmadı, içinden geçti.
Onun Romanlarında anlattığı karakterler gibi insanlar, hep karşıma çıktı.
Sayesinde farkettim...
Uzun betimlemeleri tam can sıkıcı olmaya başlarken tek bir cümle ile aniden duraksamak, tekrar sarılmaktır. Zihinde sürekli bi mücadele verilir okurken. Sanki karşılıklı iki insan diyalog halindedir beyinde. Ara verip susturmak istersin içindeki çelişkili sesleri.
