dostoyevski romanlarında sıklıkla görülen hadise. nerede bir puştluk var adam meşrulaştırıyor. cinayet desen öyle, hırsızlık desen öyle, affedersiniz fahişelik, ahlaksızlık ve zina falan desen o biçim.
dostoyevski, kişinin insanın her haliyle empati kurmasını sağlıyor. Empati yapılmasının sonucunda tabi ki kişi bir katile önceden olduğu gibi katı bir nefretle ya da suçlayıcı şekilde bakamayabilir ancak bir katilin "katil" olduğu gerçeğini de asla es geçmez.
kim dostoyevski okuduktan sonra savcılığa gidip katiller suçsuzdur onları hapse atmayın demiş de, böyle bir meşrulaştırılma tehlikesinin olduğu iddia ediliyor anlamadım.
Edit: yanlışlıkla silinen entrynin geri girilmesi falan.
