artık şeye benzeyen kavram.
hani vardır ya böyle güzel kızlar. yanlarında da hep bi kaç tane çirkin kızlar olur. aslında arkadaş olduklarından değil. sırf güzel olanın ego tatmini için.
böyle olmuş artık dostluk.
önceden dostuna güvenirdin.
anlatırdın gönlünden geçeni özgürce.
ne dert kalırdı ne tasa.
halbuki şimdi?
binbir farklı yemin ettirir olduk dost dediğimiz insanlara; en basit sırrımızı paylaşırken.
çok değil bir kaç gün içinde ifşa ettiğini duymak ise hazindir.
sözler gelir dilin ucuna. iğneleyici. nispeten kırıcı. hani kırılsın ki anlasın hatasını. güveni bu denli hiçe saymamayı.
dosttur ama yine de. kıyamazsın. ima yolunu denersin. neden böyle yaptına bağlarsın olayı.
ama o da ne? öyle bir hal alır ki konuşmanın yönü; durgun bi nehirde ilerlerken akıntıya kapılmış gibi hissedersin kendini.
güvendiğin için; suçlu olursun.
güvendiğin için; dost dediğin insanın, yüksek egolarına kurban olursun.
sözün özü; varsa dost dediğiniz insanlar, sarılın onlara sıkı sıkı.
elinizden geleni yapın popüler kültürün kurbanı olmaması için.
suan en yakin oldugum ,biri ilkögretim,digeri lise arkadasim...iki en samimi arkadasim yanimda yoklar..hayatimda yoklar..
ikisi ilede aramda ucurum kadar büyük bir mesafe.. disardan bakilinca benden kaynaklaniyormus gibi görünebilir..
ikisiylede konusmadigina göre,gereksiz yere kendisi tripleniyor denebilir...
oysa ben ilk defa,belki en basindan beri yapmam gerekeni yaptim...ilk defa sabir göstermek yerine,olgunluk göstermek yerine,cekip gittim..haa cekip gittiysem öyle patirtili gürültülü degil..ikisiylede ayri ayri münakasa ederken,herzaman alttan alan,veya hicbirsey olmamis gibi davranan ve tekrar konusan ben,bu defa susup kendimi geri cektim..evet münakasalar tatliya baglandi,ama yinede mesafe kaldi,simdi bu ikisinin kafasinda ayri iki büyük soru isareti var.. neden ? araya neden duvar ördügümü bilmiyolar...
yillar boyu süren dostluktan cikardigim büyük sonuc!; arkadaslarimizin bize uymayan yönlerine olan antipatimizi gizleriz,gizleme sebebiyse,bos yere tatsizlik cikmasin..katlaniriz bazen onlarin kötü yönlerine,susariz..ama icten ice ona sinir oluruz bazen bogazlayasimiz gelir belkide..böyle seyler dostlugu,arkadasligi yipratmaz belki ( sadece tek tarafli sinir olunup susuldugu icin)
ama sinir olan taraf kendi kendini gerer bos yere..
oysa,arkadasla uyusmadigin noktada münakasayi orda sonlandirip,kendini geri cekmek,ve münakasalar tartismalar fikir ayriliklari pek farkliysa araya hep biraz daha mesafe koymak,hepsinden daha iyimis,suan bunu uyguladigim icin cogu insan bana kizabilir!,ama ben inaniyorumki, o dostlugun esiri olup,düsüncelerimi icimde saklamaktansa,veya bi kavgayi tatliya baglamadan yarida kesmektense,
bazi seyleri yasandi bitti moduna baglasak daha iyi olacak..
yillar sonra,hatirlanacaksa bi güzel dostluk; geriye bakildiginda,güzel günlerimiz oldu diyip ardindan aklina son tartisma gelip sövmekten ve kötü hatirlamaktansa,o dostlugun özelligini yitirmektense,
ben dostlugu bu saatten sonra tadinda birakir,ceker giderim,geriye baktigimdada güzel günlerdi der tebessümle hatirlarim...
____________________________________________
dipnot:kendi solcuyken arkadasi sagci olan,kendi sagciyken arkadasi solcu olan,arkadaslar az cok anlamistir beni...
veya yillarca ayni tabaktan yediginiz,ayni bardaktan ictiginiz bir arkadasiniz kendine takilacak " cici" arkadaslar bulmussa...
bazı insanlar vardır çok nadir karşılaştığınız. karşılaştığınızda diğerlerinden çok farklı olduğunu hissedersiniz. bazen günlerce kafanıza takılan, bazen de nedensiz tebessümleri yaratan insanlardır onlar. sonu olan her şeye inat, farklıdır onlardaki boşvermişlik. günübirlik endişelerin değil, ömür boyu süren eğlencelerin insanlarıdır onlar. yolculuğun bitmesini bekleyenler değil, onun tadını çıkarmayı bilenlerdir. gülmekten daha çok güldürmeyi amaçlarlar.
her gece birer savaştır onlar için. beraberken aranızdaki görünmeyen bağı hissedersiniz. dayak yiyeceğinizi bilseniz de beraber kavgaya girecek güveni hissettiren insanlardır onlar, ya da son paranızı tereddüt etmeden paylaşabileceğiniz. sonunda yalnızlık ve ölüm olduğunu bildiği halde mutsuz olanların aksine engellenemez bir sonun öngörülemez her şeyini sineye çekmeye ve onla dalga geçmeye hazır insanlardır. delicesine cesurdurlar, çünkü kim ne söyler diye korkmadan içlerinden geçenleri yaparlar. böyle insanlara sahipseniz, ne mutlu size.
En köklüleri lise zamanlarında edinilmiş olanlardır. Kardeşin gibi oluverirler hatta kardeşten çekinirsiniz fakat dostun farklı bir anlamı vardır. Anlatmadan anlar, anlatmadan anlarsınız. Bazı sebeplerden dolayı ayrı kalsanız da 21.yy'da dahi mektuplaşırsınız. Kimisiyle kavgayla tanışır, kimisiyle ilk anda tanışmamış olmayı dilersiniz. Zaman geçtikçe o ilk anlara güler ve özlersiniz. Her an bir başka güzeldir, sevgililik falan yalan dedirtir. Ateşböceği yolu adlı kitabı okuyunca benim en iyi arkadaşım işte o * dersiniz. Dost işte, kardeş. Olmazsa olmaz. Kavgalarınızla, hüzünlerinizle, mutluluklarınızla.
Bazen aynı walkmen'de bir şarkıyı, bir türküyü, bazen internetin sanal evreninde bir kaç satır fıkrayı, şiiri, kokusunu alamasak bile, sanal gülü paylaştığımız insandır.
--spoiler--
Bir DOSTU olmalı Insanın...! Tek Kelimeyle Muhteşem....
Saate bakmaksızın kapısını çalabileceği bir dostu olmalı insanın...
"Nereden çıktın bu vakitte" dememeli, bir gece yarısı telaşla yataktan fırladığında; "Gözünün dilini" bilmeli; dinlemeli sormadan, söylemeden anlamalı...
Arka bahçede varlığını sezdirmeden, mütemadiyen dikilen vefalı bir ağaç gibi köklenmeli hayatında; sen, her daim onun orada durduğunu hissetmelisin. ihtiyaç duyduğunda gidip müşfik gövdesine yaslanabilmeli, kovuklarına saklanabilmelisin.
Kucaklamalı seni güvenli kolları, ...dalları bitkin başına omuz, yaprakları kanayan ruhuna merhem olmalı... En mahrem sırlarını verebilmeli, en derin yaralarını açıp gösterebilmelisin; gölgesinde serinlemelisin sorgusuz sualsiz...
Onca dalkavuk arasında bir tek o, sözünü eğip bükmeden söylemeli, yanlış anlaşılmayacağını bilmeli.
Alkışlandığında değil sadece, asıl yuhalandığında yanında durup koluna girebilmeli.
Seni senden iyi bilen, sana senden çok güvenen bir sırdaş... Gözbebekleri bulutlandığında yaklaşan fırtınayı sezebilmelisin. Ve sen ağladığında, onun gözünden gelmeli yaş...
--spoiler--
'' dostunuzdan ayrı düştüğünüzde üzüntüye kapılmayın; cünkü dostunuzun en beğendiğiniz yanı yokluğunda daha bir belirginleşir, tıpkı dağın tırmanana değil ovadan bakana daha açık göründüğü gibi ..
dostluğunuzda, ruhsal derinliğin artırılmasından öte bir amaç olmasın çünkü kendi gizemini çözümleyebilmekten öte bir şeyler arayan sevgi, sevgi değildir; öne sürülmüş bir ağdır ki bununla yalnızca yararsız olan yakalanır ..
ve bırak senin en iyi neyin varsa dostunun olsun .. eğer dostun senin içindeki denizin alçalacağını bilmek zorundaysa, bırak yükseleceğini de bilsin..'' *
Dostluklar...
Yüzyüze dostluklar vardır. Güneşle ayçiçeğinin dostluğu böyle bir dostluktur mesela. Ayçiçeği sabahtan akşama kadar hiç ayıramaz yüzünü güneşten.
Uzak dostluklar vardır. Denizlerin ortasındaki bir adayla, dağların arasındaki bir göl, birbirlerinin uzak dostlarıdır. Dostluklarını gündüz kuşlarla, gece yıldızlarla iletirler birbirlerine...
Sessiz dostluklar vardır. Dilsiz bir adamla, duymayan bir başka adamın elleri arasında sessiz bir dostluk oluşur. Her şeyden konuşur sessizce bu eller...
Zorunlu dostluklar vardır. Pazarla pazartesinin dostluğu gibi. Pazar ağır bir gündür, Pazartesi hızlı bir gün... Ayak uyduramazlar birbirlerine. Ama dost olmak, yanyana durmak zorundadırlar...
Uzun dostluklar vardır. ikindi güneşinin altında uzayan gölgeler birbirlerine kavuşurlar ve uzun boylu bir dostluk oluşur aralarında...
Günün birinde ölen dostluklar vardır. Bir bahçe içindeki ahşap ev ile yanıbaşında duran ceviz ağacının dostluğu gibi... Bir gün kocaman elli adamlar ve kocaman gövdeli makinalar o bahçeye girip de, bir süre sonra evin ve ceviz ağacının yerinde asık suratlı binalar yükseldiği zaman ölen dostluklar...
Vakitsiz dostluklar vardır. Bir peçete, bir kağıt mendil vakitsizce dostu oluverir gözlerimizin... Ya da ayrılırken verilen bir dal karanfil ellerimize o anda gelen dostluktur...
Bakımsız dostluklar vardır bir de... Zaten var, zaten dostuz deyip yıllarca bir telefonun, bir kaç cümlelik mektubun, bir mailin bile çok görüldüğü dostluklar...
