Saate bakmaksızın kapısını çalabileceği bir dostu olmalı insanın...
"Nereden çıktın bu vakitte" dememeli, bir gece yarısı telaşla yataktan fırladığında;
"Gözünün dilini" bilmeli; dinlemeli sormadan, söylemeden anlamalı...
Arka bahçede varlığını sezdirmeden, mütemadiyen dikilen vefalı bir ağaç gibi köklenmeli hayatında; sen, her daim onun orada durduğunu hissetmelisin. ihtiyaç duyduğunda gidip müşfik gövdesine yaslanabilmeli, kovuklarına saklanabilmelisin.
Kucaklamalı seni güvenli kolları,
...dalları bitkin başına omuz, yaprakları kanayan ruhuna merhem olmalı...
En mahrem sırlarını verebilmeli, en derin yaralarını açıp gösterebilmelisin; gölgesinde serinlemelisin sorgusuz sualsiz...
Onca dalkavuk arasında bir tek o, sözünü eğip bükmeden söylemeli, yanlış anlaşılmayacağını bilmeli.
Alkışlandığında değil sadece, asıl yuhalandığında yanında durup koluna girebilmeli.
Övmeli alem içinde, baş başayken sövmeli ve sen öyle güvenmelisin ki ona, övdüğünde de sövdüğünde de bunun iyilikten olduğunu bilmelisin, "hak ettim" diyebilmelisin.
Teklifsiz kefili olmalı hatalarının; günahlarının yegane şahidi...
Seni senden iyi bilen, sana senden çok güvenen bir sırdaş...
Gözbebekleri bulutlandığında yaklaşan fırtınayı sezebilmelisin.
Ve sen ağladığında, onun gözünden gelmeli yaş...
* * *
Böyle bir dostum var benim.
Pek sık görmesem de hep yanımda olduğunu bildiğim, yalansız riyasız dertleşebildiğim.
Kuşağımın en iyisiydi hilafsız...
Beraber okuduk, birlikte koştuk son 20 yılın amansız parkurunu...
Katılasıya ağladık, doyasıya güldük yol boyu... Ekmeğimizi ve acılarımızı bölüştük. Çocuklar doğurduk, büyükler gömdük.
Sonunda yara bere içinde oraya buraya savrulduk.
Buluştuk geçenlerde...
Bitaptı; kayan bir yıldız kadar ışıltılı, bir o kadar yorgun:
"- N'apıyorsun" diye sordum.
"- Seyrediyorum" dedi; "çaresizce, öfkeyle, şaşkınlıkla ama sadece seyrediyorum".
Seyrettiği; kuşağımızın en kötülerinin, pespayelik yarışında ipi ilk göğüsleyenlerin zirveye hak kazanmalarındaki akıl almaz gariplikti.
iyiliğin ve ustalığın bu kadar eziyet gördüğü, kötülüğün ve yeteneksizliğin bunca ödüllendirildiği bir başka coğrafya var mıydı acaba?
Okuldaki ideallerimizden, gençlik coşkumuzdan söz ettik bir süre; tozlu raftaki bir kitabı yıllar sonra merakla karıştırır gibi...
Ülkemizin kaderini değiştirmeye azimliydik mezun olurken; lakin karanlığını boğmaya yemin ettiğimiz ülke, karanlığına boğmuştu bizi...
Pazarda görsek tezgahından meyve almayacağımız adamların cenderesinde bir ömür geçirmiş, tünelden çıkış sandığımız ışığın, üstümüze gelen kamyonun farı olduğunu çok geç fark etmiştik.
Velhasılı ne sevebilmiş, ne terk edebilmiştik.
Krizde geçmişti bütün gençliğimiz; ve şimdi çocuklarımıza tek devredebildiğimiz, çok daha ağırlaşmış bir kriz...
"- işte" diye iç geçirdi kadim dostum, "...bunları seyrediyorum bir kenardan sessizce..."
* * *
işte en çok da böyle zamanlarda bir dostu olmalı insanın...
Yıllarca aynı ip üstünde çalışmış, cesaretle ihanet arasında gidip gelen bir salıncağın sınavında birbiriyle kaynaşmış iki trapezci gibi güvenle kenetlenmeli elleri...
"Parkurun bütün zorluğuna rağmen dostluğumuzu koruyabildik, acıları birlikte göğüsleyebildik ya; yenildik sayılmayız" diyebilmeli...
Issızlığın, yalnızlığın en koyulaştığı anda, küçücük bir kağıda yazdığımız kısa, ama ümitvar bir yazıyı, yüreğe benzer bir taşa bağlayıp birbirimizin camından içeri atabilmeliyiz:
"Bunu da aşacağız!
imza: Bir dost!.." can dündar
insansı manasına gelince ; güven unsurunu bozuk para gibi harcayan , sırları taşımakta borozanlaşan, ufak çıkarlar uğruna uzun yılların hukukunun içine s.çan bir kısım eskileri hatırlatır.
ağlamana dayanmaz ki yüreğim...
üzülme, düşünme demek geçirmez ki acını... anlayamaz ki derdini kimse sen kadar.
söylemesi kolay, uygulaması zor olan kelimeler getirmez seni sana... azaltmaz acını hiçbiri.
ağla! tarifi yok bu acının! ağla dostum! tarifi yok bu sevgisizliğimizin yüreğimizde yaptıgı yaranın...
en yakınım dediklerin acıttı seni hep değil mi? sevginden boğulup terkettiler hep değil mi? kalbin acır, kan akar ruhundan... parça parçasın sen hep dostum...
miden bulandı insanlardan, aynalara bakamadın, her şeyini kaybettin artık...
gözlerinde yine umut... olduğu sürece sevgin, oldugumuz sürece 'biz', yukarıdaki ışık bekleyecek hep.
vazgeçme hiç. gözyaşlarımızı görmesin kimse...
bu hikaye bitecek, güleceğiz yine seninle üzüldüklerimize... başka acı bir hikayeyi beklediğimizi bile bile...
hayat bundan ibaret değil mi? hissettiğimiz kadar değil mi dünya? görmek istediklerimiz değil mi bunlar?
senin için içiyorum son sigaramı... acın sigaramın dumanı olup dolsun ciğerlerime.
parçan olayım...
aylarca hatta yıllarca göremesen de, sesini duyamasan da, oturup bir bardak çay içip dertleşemesen de; gördüğünde sanki hiç araya mesafe, zaman girmemişcesine sımsıkı sarıldığındır.
aklına her gelişinde gülümsediğin, başına gelen her kötü şeyde sinirlenip küfrettiğin, her güzel şeyde sanki senin başına gelmiş gibi mutlu olduğundur.
sıcaklığına bir anne gibi muhtaç olduğun, dizlerinde utanmadan, sıkılmadan ağlayabildiğindir.
ateşle barut yan yana durmaz diyenlere inat, aynı yatakta kıçını devirip yatabildiğindir.
çok zor bulunandır. sayısı ya birdir ya iki. kardeşiniz yokken kardeş sahibi yapandır. koşuşturmalardan görüşemediğiniz zamanlardan sonra kaldığınız yerden devam edebildiğinizdir.
basit bir bayılma sonucunda uygulanan ekg testi sonunda 10.000 kişide 1 görülen bir hastalığı olduğunu öğrendiğiniz; doktorunun 'çok basit bir operasyonun var, rahat ol' telkini ile hastalığı ile dalga geçip takıldığınız, ilk operasyonda kalp ritmi normali bulmadığı için 1 ay sonrasına ertelenen, sonraki operasyonda uyutulup yapılan operasyonda fazlalık damarı bulunamayan ve 1 ay daha sonrasına gün verilerek yollanan, artık stress yapmaya başlanmış olan hastalığa, hala güven vermek için rahat davranılan, son operasyonda kalp ritminin senkronu yakalayamamasından dolayı 3 gün sonrasına ertelenen, en sonunda dün itibari ile yapılan opersyonda damarı yakılan ama kalbin yeni bi ritm tutturması için hastanede kalan dostunuzun ritm bozukluğu sebebiyle yoğun bakıma alınmasıyla yaşadığınız hali bir başkasında yaşamayacağınızı biliyorsanız o dostunuzdur.
şükürler olsundur ki sabah herşey normale dönmüştür ve bünye derin bi oh çekmiştir.
iyi ki varsın be dostum. bende de kalp varmı yok mu diye test mi ediyon napıyosun yaa.
bu uykusuz gecenin, nefessiz kalınan anların hesabıda sorulur senden gün gelir de.
açıkcası sabah ilk senin sesini alamadım, abinin sesi sandım ve çok korktum tel düştü elimden son anda toparladım kendimi ve o arada sesini aldım. öle yorgundu ki sesin çok zorlu bigeceden geldiğin belliydi.. tekrar hoşgeldin.
tesadüf eseri tanışmışsındır.ilk başlarda sadece yüzüne bakar durursun.sora konuşmaya başlarsın.konuştukça ortak yölerinizi bulursunuz.günler ilerledikçe samimiyet artar çok yakın olursunuz. telefonlaşır dışarlarda buluşur acınızı sevincinizi paylaşırsınız. artık bağımlılık yapar onla görüşmek .bir gün görüşmeseniz krize girersiniz. seni sık sık arar sana üzücü olaylarını anlatır ne yapması gerektiğini sorar ve sizde ona yapması gerekenleri *söylersiniz. ve tüm sıkıntılarını sizin yardımınızla çözmüştür.içinizden daha mutlu günler geçirmenin planlarını yaparsınız sinsi bir kopukluktan habersiz.ve günler ilerledikçe size karşı daha soğuk daha ilgisiz davranmaya başlamıştır.ilk başlarda bunun kuruntu olduğunu düşünüp geçiştirirsiniz.ama hep sizi ertelemesi sizi önemsemediğinin göstergesidir. sorarsınız bi sorun mu var, eskiden böyle değildin. ama yok hep ben aynıyım cevaplarını alırsınız.bir kez daha anlarsınız kiyanlış kişiye yanlış değeri vermişsinizdir. işte dostluk denilen b.ktan şey budur.
insanın ne sadece iyi ne de sadece kötü gününde değil her zaman yanında olması gerekendir.
sadece iyi günde yayında olanlar zaten dostun değildir. ama sadece kötü gün dostu olmayı kendine misyon edinenlere de karşıyım. insan mutluluğunu, eğlencesini de paylaşmak ister.
--spoiler--
+hadi lan dağıtırız işte çok eğleniriz
- ı ıh ben kötü gün dostuyum.
+ne halin varsa gör o zaman aq
eğer bir kişi kendini dost olarak nitelendiriyorsa, değer verdiği hatta çok sevdiği karşı tarafı zamanı geldiğinde rahat bırakmayı bilendir. elbette halden anlayan ve dinlemeyi bilen yüreği sevgi dolu insanlar kolay kolay bulunmaz. ancak dostlukla saplantı birbirine karıştırılmamalıdır. dost, dostunun sahibi değil, dert ortağı, mutluluğunu paylaşan sırdaşı, gülümseyen kalbidir. sınır aşılmamalı ve sessizce çekip gitmek de bilinmelidir.
hayatın zamanla genişleyen bir düzlem olduğunu düşün.
çevrendeki insanların bu hayat düzlemine göre üç farklı durumları vardır;düzleme paralel olanlar,düzlemi kesenler ve düzlemi oluşturanlar.
düzleme paralel olanlar:etrafta baktığın, gördüğün, bazen sadece selam verdiğin ya da tanımadığın insanlardır.düzleme paralel oldukları için sonsuz boşlukta düzleme asla değmezler, dolayısıyla hayatına etkileri yoktur.
düzlemi kesenler: saygı duyduğun bir hocan, bir büyüğün veya fikirlerine değer verdiğin bir küçüğümüz olabilir.bu insanlar düzlemi kestikleri yerde büyük etki yaratırlar. bir sözle, bir bakışla veya bir anıyla. bu etkiler bazen düzlemin kombinasyonunu değiştirir bazen de gelişme yönünü.
düzlemi oluşturanlar: anne, baba, eş, akraba,arkadaş vs. ve dosttur. düzlemin kombinasyonunu oluştururlar.bu insanlar düzleme dahil olduklarında genişletirler.dahası düzlemi genişletme isteği verirler size.
ama acı olan ayrılıklarıdır. düzlemin bazı parçaları koptuğunda yerine hiç bir şey koyamazsınız, hiç biri tutmaz ötekinin yerini. çünkü özeldir bu insanlar eşleri benzerleri yoktur.
bu düzlem doğumla genişlemeye başlar.anne ilktir.sonra baba, akrabalar, arkadaşlar eklenir herbir yandan. işte bu genişleme esnasında dostlarınız girer kombinasyonun içine. karşılık beklemeden sevdiğniz, güvendiğniz, saygı duyduğunuz, ona karşı hatayı hep kendinizde aradığınız, toz konduramadığınız, sizinle sonuna kadar geleceklerini düşündüğünüz insanlardır dostlar.
eğer düzlemi oluşturan dostlarınızı kaybetmiyor, koruyabiliyorsanız o zaman düzleminiz değerlidir. anne babayla başlayıp dostlarınız dahil her parcayı giderek kaybediyorsanız son dostunuzu da kaybettiğiniz gün bir düzleminiz yoktur ve ölmüşsünüzdür. nefes almaya devam ediyor oluşunuz bu gerçeği değiştirmez
kan bağı olmayan kişilerdir ama kan bağı olan kişilere nazaran daha çok kan bağı olan kişilerdir. kan çeker..
götü emanet edeceğiniz ve arkanıza bakmayacağınız arkadaşlığın bir kaç level üstüdür. gerçek anlamda dost bulmak çok zordur o oranda kaybetmenin kolay olduğu gibi. misal sevgiliden dost olunmaz, eski sevgiliden hayatta dost olunmaz. yani herhangi bir sevgili ve cümle içinde kullanılan hiç bir sevgiliden dost olunmaz. çünkü götünüzü kurtarmaz, daha çok batar o göt. çıbanlıdır.. o yüzden dost olucam ya da kalıcam diye uğraşmayın..bir yerde patlak verir..
"benim 3 iyi dostum vardır.
ben bu dünyadan göçünce:
biri evde kalır, biri yolda kalır, biri benimle gelir.
evde kalan; malımdir.
yolda kalan; hısımlarımdır
benimle gelen; iyiliğimdir." *
Dost kilot gibidir seni her an güvende hissettirir,iyi dost prezervatif gibidir seni herşeyden korur,ama en iyi dost viagra gibi olandır çünkü düşeni kaldırır.
ikiyüzlülüğe bulaşmadan, dönüp geriye bakmaktan korkmadan adına "dostluk" denecek şeyi paylaştığınız üç-beş kişi olduğunu fark edince yaşamı anlamlı kılandır. daha ilginci... henüz ömrünün çeyreğinde olup 10-15 yıllık doslara sahip olmak da var.
