Çok Yaralar Gördüm Çok Parelendim
Eyvah Dost Yarası Bitirdi Beni
Çok Sitemler Gördüm Çok Karalandım
ille Dost Yarası Bitirdi Beni
Eyvah Dost Yarası Bitirdi Beni
Yıktılar Bendimi Kesildi Suyum
Kurudu Pınarım Akmıyor Çayım
Cahiller Elinden Çok Oldu Zayım
ille Dost Yarası Bitirdi Beni
Eyvah Dost Yarası Bitirdi Beni
Çekmiyor Yükümü Yorgun Dizlerim
Yar Gelmezse Açık Gider Gözlerim
Küsmüş Konuşmuyor Artık Dillerim
ille Dost Yarası Bitirdi Beni
Eyvah Dost Yarası Bitirdi Beni
Bir gece yarısı ve gökler yarılırcasına yağmur..
Bir haber yıkılası hastane duvarlarından yansıyıp yüreğime kıymık gibi saplanan
Gecenin devrildiği bir vakit
Geceye devrildiğim bir vakit
Yürek yangını bir ayrılığın başlangıcı
Ve ol saat itibariyle
Ömrümün yedeğinde bir acı
Kalbimin derin sularında yüz bin acı
Adı: dost acısı
Acı üzerine konuşabildiğim yegane dostumdun benim. Şimdi ben bu maskeli şehirde kiminle böleceğim yaralarımın kabuğunu ikiye.
Kafamıza göre bir Müslüman bulamadık diyorduk, şimdi sende yoksun. Hayatın manasını bu kadar derinden kavramış bir adamdın sen ve sana ölüm bu denli yakışıyor bu yüzden. Zaten içimizdeki bunca ikircik, bunca ifrit senin bu masumluğun karşısında seni hayata kıyamayan bir gizli bakışı da barındırıyordu içinde. Yokluğunun acılarını sarıkamışın karıyla avutacağım, derin acılar dehlizine bıraktın diye beni sana asla kızmayacağım.
Gidişine alışmadım sadece ,biliyorum ki yok olmadın. Sadece gittin. Güzel adamlar beyaz atlarına binip gittiler diyordun Muhsin bir ölüm karşısında. Beyaz atların sana doğru edepli ve doludizgin koşusunu görmüş gözlerin vardı senin. Altı mor gözlerin. Gözlerin ve sözlerin şimdi bir dost acısını mor ötesi dost acılarına terk etti.. bize kalan ezik bir yürek. Bize kalan titrek parmakları dayının. Bize kalan ömür boyu bir Sümeyye hüznü.
Adam gibi adamdın sen, ne verdiğin burslarını cakasını satın mürai gülüşlerle, ne boyunun bosunun endamını basit bir günaha tahvil ettin, ne putperest bir iç güdüyle sarıldın dünyaya, ne nifak dolu sözlerle herkesi hoş etme derdin oldu, adam.
Herkesin nifakı kendine derdin. Senin mertliğin sana kaldı adam. Adam gibi yaşadın ve adam gibi.. ölümü konduramıyorum sana cân.. sadece gitmeye yakışıyorsun. Beyaz atların üstünde ak bir adam nurlu ufuklara doğru giden bir adam..gitmeye meyyal altı mor gözleri olan can dostum.. sadece gitmeye yakıştırıyorum seni..
Yanıbaşımda işlerimi kolaylaştıran bi baba şefkatin vardı üstümde. Ben küçük bir idealist..sen büyük bir idealdin. Hep kolaylaştırdın. Ebubekirden cömertlik haznesi vardı sende, Aliden ilim aşkı, Osmandan haya, Ömerden adalet kapmıştı karakterin.
Giderkende elimden tuttun biliyormusun.
Seni o ak toprağın göğsüne bırakırken narin bir gül gibi. Ruhsuz ve pak bedeninin yanında yalnız kalmayasın diye ruhumu unutmuş olmalıyım. Sevmek kadar ölmekde kader diyen bi mısraya münasip, ölümü sevdirdin giderken.
Madem sen ordasın, madem dosta yolculukta da açtın önümü. Artık ölmekte ne keder dostum. Sensiz bir dünyada bu kardeşine sana kavuşma arzusuyla dolu bir yürek bıraktın. Artık yaşamak keder. Adam..
Bilemem, susarak ölmek mi hüner?
Lisan çıldırıyor, dil nasıl döner?
Ondan son iz, uzak, uzak bir fener..
Öldü mü? Çatlarım yine inanmam!
Gizliye yanarım, ölüye yanmam!
Zeybek kaybolduysa bunca kayıp ne?
Tesbihi dökülmüş, aranır nine,
Balonu yok, ağlar çocuk haline...
Zeybeğim, dünyayı aldın götürdün!
Bir öldün de, beni binbir öldürdün!
Beyni tırmık tırmık, pençelere sor!
Mevsim niçin ölgün, bahçelere sor!
Sor; çukuru nerde, serçelere sor!
Ağla, bir dinmeyen hasretle ağla;
Zeybeksiz yolları gözetle, ağla!
