işte uzaklara gittim çok uzaklara
Kıyısında bu soğuk denizlerin
Seni düşünüyorum Doremifa
Ayaklarımın altında kumlar çıtırdıyor
Başımda büyük dalgaların sarhoşluğu
Denizin yeşilinde gözlerini görüyorum
Köpüklerin beyazlığında ellerini
Senin için balıklar tutuyorum vazolar dolusu
kırmızı balıklar yeşil balıklar mor balıklar
Canım sıkılıyordu dudakların aklıma geldikçe
Tutup denizleri sarıya boyuyorum
Gökyüzünü siyaha
Bu bulutlar sana benziyor
Bu bulutlar senin gibi
Oysa sen bulutlara benzerdin Doremifa.
Uzaktan gemiler geçiyor duman gibi hayal gibi
Büyük kanatlı kuşlar dönüyor başımda
Dudaklarımda sevdiğin şarkılar
Elimde bir bıçak var kana bulanmış
Kumların üstüne adını yazıyorum
Sana gelme diyorum
Sana git diyorum
elimde bıçak var diyorum sana
Üstüme gelme
işte uzaklara gittim çok uzaklara
Gözlerimin önünde alabildiğine deniz yemyeşil
Alabildiğine gökyüzü masmavi
Alabildiğine bir keder içimde kapkara
Seni düünüyorum
Famiredo
Famiredo
Doremifa
pembe rujlu bir fotoğraf koyduğunu, ama bunun için tiki ve salak sanılmaması gerektiğini anlatmaya çalışan yazar kişisi.
kendisini genç ve zeki hissetmesi dikkat celbedecek nitelikte.
birisi ona gerçekleri göstermeli.
varlığı ile yokluğu belli olmadan gelip yazacaklarını yazıp kimse fark etmeden sessizce giden iyi kalpli yazar. Doğum gününe falan önem verir gider kutlar. *
