kan verip donör olmak için bir çeşit işkence formu doldurmak zorunludur.zordur donör olmak.yaşınızdan,kilonuzdan tutunda,en son ne zaman doktor gittiniz,cinsel tercihiniz nedir gibi bir sürü abuk sorulara cevap vermek zorunda kalınır.
ama yıllardır ben ülkede bu konuda halkı teşvik edici bir adım atıldığını görmedim. ne kan, ne organ, ne ilik. bazıları diyebilir ki, tvlerde hastanelerde reklam var şu var bu var. olmuyor işte kardeşim. misal kan verme. kan verin hayat kurtarır dediğiniz zaman adam kalkıp bilmem neredeki kızılay merkezine gitmiyor. ya da organ bağışı. ulan ben bile şu an nasıl organ bağışı yapılır tam olarak bilmiyorum. nereye gideceğim ne yapacağım, kime başvuracağım. o yüzden devlet olarak sen donöre gideceksin. kızılay çok yaygın olmamakla beraber şehir merkezlerinde çadırlarla kan topluyor. bunu neden yaymıyorsunuz. her gün bir mahalleye gidin, başka bir ekip her gün bir köye kasabaya gitsin. ilk için örnek alınsın zorunlu olarak bağışlamazsa gene bağışlamasın. ama şu yükü donöre yüklememiz gerekir. misal ilik nakli için bekliyor çocuk, haberlerde görüyorsun. ama bağışçı olmadığın için hiç alakan yok. ama zorunlu alınan örneklerde eşleşme çıksa siz hayat kurtaracaksınız deseler o yükle, o sorumlulukla bağışçı sayısı kat be kat artar. hastaneye her gittiğimizde hasta kayıtta sorulsun herkese. bekleme odalarına tvler koyulup organ bağışı ile ilgili yayınlar yapılsın.
bunlar zor değil. yeter ki birisi gerçekten iş yapmak istesin.
