bizim dondurma ile tanışmamız ise cumhuriyet dönemine dayanıyor. dondurma gelene kadar, anadolu'da yaz aylarında harareti gidermek için şerbetler içilir ve kar helvası kaşıklanırmış. kışın yağan karlar, yüksek bölgeler ve yaylalarda dağ oyuk ve mağaralarında kar depolamak için yapılmış tahta evlerde izole edilerek saklanırmış. yaz aylarında da bu karlar bloklar halinde kesilip şehir, köy ve kasabalara arabalar ile getirilirmiş. sonra büyük bardak ve kaseler karla doldurulup üzerine vişne şerbeti, çeşitli meyve marmelatları, pekmez dökülerek kaşık kaşık yenirmiş. bu güzel ve sağlıklı beslenme yer yer anadolu'da devam etmektedir. kar helvası, bu yüzden dondurmanın atası kabul edilebilir. dünya değiştikçe ve hayatın içine şeker dahil olunca da dondurma ön plana çıktı.
Kışın da yemesi ayrı zevkli, yazın ayrı işkence ve ferahlatıcı olan mükkemmel ötesi bir şeydir. Dondurma olmazsa, olmazımdır. Özellikle organik süt ile yapıldıysa, ımm.
