teknoloji arsızca gelişiyor. bilgisayarlarımız var, kumandalarımız, elektrikli arabalar falan filan.
ama insanlığımız terse bir ivmeyle ilerliyor. ulan ateş bulunduktan sonra, o ilkel insanların bile soğuktan donarak öldüğüne inanmıyorum.
2010a giriyoruz, sosyal adaleti, sağlık güvencesini falan geçtim, dünyanın merkezinde 33 kişinin -bırak derme çatma bir ev temin etmeyi- bir mağara ve 3-5 odun vererek ısınmalarını sağlayamıyoruz. ilkelliği yeniden tanımlamak gerekiyor galiba artık.
kıytırık yazımı yazdım, sıcak hayatıma rahatlıkla devam edebilirim artık.
insanların unutuluş çağında göze çarpmayan, kendi sokak köşelerine tutunarak varolmaya çalışan sokak insanları. Sokak kedileri kadar sessiz ve görülmek istemeyen, görüldükleri vakit çaresiz bir ürkeklikle kendi derin kabuklarına çekilen evsizler. insan dediğimiz yaratığın gölgeleri. Ne kadar kaçmak istesek de gölge bırakmaz vicdanımızın peşini. Vicdanımız kaçmak istedikçe soğur, buz keser ve donar. Donarak ölenler ateş çiçekleri, vicdanı donanlar buz kralları.
Ülkemizin finansal gücü bunun 2 katı kadar daha nüfusu sıcak evinde uyutabilecek kadar çok ama sokakta donarak ölen oluyorsa bu adaletsizliği gösterir. Bu insan neden veya nasıl toplumdan umudunu kestiyse sebep olanlara yazıklar olsun. En kötü bi karakola sığınsaymış.
