domuz etinin faydaları konuşuluyorken bir de zararlarını görelim istedim. ikisini de okuyup öyle karar verin yiyip yememeye. evet başlıyorum:
ülkemiz için düşündüğümüzde çoğunluk haram kısmını düşünüp de yemez. hep dinsel tarafı ön planda tutulur. bunun dışındaki sebeplerinden bahsetmek lazım biraz da;
zehirli maddeler: domuz eti çok yağlıdır. kandaki fazla yağ damar sertleşmesine sebep olur. ayrıca içerisinde "sutoksin" denilen zehirli maddeler varmış ve bu maddelerin atılması için lenflerin çok çalışması gerekirmiş. bu da lenf düğümlerinin şişmesine sebep olurmuş.
fazlaca kükürt: domuz etinde anormal miktarda kükürt, kıkırdak kas ve sinirlerde iltihap yapar ve bel fıtığına yol açar.
aşırı büyüme: domuzda büyüme hormonu çok fazladır. bu hormon dengesz büyümeye neden olur.
deri hastalığı: domuz eti ve yağının kullanımı deride kaşıntıya yol açar. egzama gibi hastalıklara kapı aralar.
trinşin: domuz etiyle geçen bi hastalık. domuzlarda ağır hastalık yapmaz ama insanda öldürücüdür.
siroz: araştıma sonuçlarında alkolle birlikte tüketildiğinde karaciğere etki ettiği belirlenmiş. isviçre, norveç gibi ülkelerde bunların tüketimiyle sirozdan ölüm sayısı orantılıymış.
kanser: domuz eti ve yağı, cilt, mide, bağırsak, lenf kanserine yakalanma riskini artırır.
görüldüğü gibi islam ın domuz etini yasaklaması boşuna değil. inanmayan da sağlığını düşünmeli. boru değil yazdıklarım.
cahilliğimi ortaya dökeyim biraz:
o zaman biz haftada 2 kez sıçarsak insan eti en temiz et olma yolunda aday olmalıdır.
açıklama: domuz, islam dinine göre pis bir hayvan olarak nitelendirildiği için yenmez.
hamamböceği neden yenmez ise temeli buna dayanan soru cümlesi. yani kültür nedeniyle yenmez...
şimdi tek tek irdeliyelim;
dinimizde yasak olduğu için domuz eti yenilmez.(koca yazıdaki tek doğru cümle)
niye yasak olduğu konusuna gelirsek:
eti hijyenik değildir.
--(eti hijyenik değildir lafı safsatadır hijyenik olmayan bu eti yahudi ve müslümanlar hariç 4.5 milyar inan yer ve emin olun ölüme neden olmada tavuk etinden daha az sakıncalıdır, mesele eti nasıl pişirdiğinde)
niye hijyenik olduğu konusuna gelirsek:
mesela bi inek yediği bir besini 12 saatte çıkartır. yani 12 saat temizler. fakat bir domuz sadece 4 saatte çıkarır yani 4 saat temizler.
--(bir inekle domuzu karşılaştırmak-cüsse, yedikleri miktar ve yemek içeriği olarak- ne kadar mantıklıdır? önüne ne koysanız yiyen domuz ile sindirimi son derece zor olan ot yiyen inek hangi akla hizmet saat bazında karşılaştırılıyor? hem de bu temizliğe dayandırılmış.)
siz bir şeyin 12 saat boyunca temizlenmişinimi yersiniz? 4 saat boyunca temizlenmişini mi yersiniz?
--(biz birşeyin 12 saat temizlenmişini ya da 4 saat temizlenmişini yemiyoruz güzel arkaaşım biz sindirilen yemeği değil sindirilmiş yemeğin içinden çıkan mineral ve proteni yani etini yiyoruz)
bunu dinimiz 1500 yıl öncesinde hiç bilimin gelişmedi halde nereden biliyordu? derseniz:
bizim dinimiz islam dini.
1500 yıl önce din bunu bilmeyecek ben mi bileceğim güze kardeşim?
bak bu kadar lakırtı ettik ben sana domzu eti neden yenmez açıklılayayım;
1) domuz çok hızlı üreyen bir hayvandır tıpkı insan gibi kaynak kısıtlı sayı çok olursa sıkıntı doğar. inek bir batında ancak bir tane doğururken domuz 4-6 tane doğurur.
2)arabistanda ot yok su yok az olan ot ve suya hayvancılık için domuz seçerek salaklık yapılmaz.bunu engellemek için domuz yetiştirmek yasaklanmıştır.
3)eti ağırdır domuzun sıcak arap topraklarında yersen mayışır kalırsın ayrıca domuz etinde iyi pişirilmezse sağlık sorunu yaratan trişin adlı bir asalak yaşar.
4) domuz bulduğu su birikintisine dalan orayı bok eden bir hayvandır bu nedenle az olan suyu korumak için yasakır.
1600 yıl önce domuzların kendi pisliğiyle beslenmesi sebebiyle haram sayılmıştır.
şimdilerde ise avrupa'da özel yemlerle besleniyor. haram olma sebebi ortadan kalktıysa yenebilir.
ben yer miyim ? yemem. yeni şeyler denemeyi sevmediğimden. ama yiyene de haram diye saldırmam.
yediği şeyi öğütemiyor. basit dille filtre uygulamıyor midesi. pislik virüs bakteri ne ararsan etinde. yediği şeyler zaten plastikten tut ne bulursa yiyebiliyor.
