çocukluk efsanemdir. böyle bir hikaye anlatılırdı. iğrendirmek için.
adamın biri çok fena hasta olmuş sözde. işte sadece domatesli fındıklı bok yerse iyileşecekmiş; aksi hallerde mevta bizimki.. her neyse, adam sıçıyormuş, böyle sıcak sıcak, dumanı üstünde. ama o duman direkt olarak koku. esansı yüksek bok kokusu. işte bokun içinde küçük fındık parçaları, domates kabukları falan..
sonra bu arkadaş avcuyla alıyor boku. avcu sıcacık oluyor. ağzına götürüyor, bir ısırık alıyor sıcacık boktan. böyle ağzının kenarları bok oluyor. sanki bir avuç nutella yemiş gibi domatesli fındıklı bok adamın ağzının kenarına yapışıyor. parmakları ile sıyırıyor falan. ısırıyor boku ve domatesin kabukları dişlerinin arasına yapışıyor. vjjjk vjjk diye ses çıkarıyor.
fındık parçaları da katır kutur esanslı bokun arasında dişleniyor. eziliyor. fındığın kendi yağı da domates kabuklu boka karışıyor falan. sonra adam ölüyor. ölünce de doğal olarak hastalığı geçiyor mu artık bilmiyorum.
zaten sonuna kadar dinleyemezdik.
velhasıl, hikayeye göre şifalı bir tedavi yöntemidir domatesli fındıklı bok.
